The relation between law and care has changed dramatically. Until recently this relation could be characterised as distant, supportive and respectful. This relation has undergone a paradigm shift. More and more and in many areas the notion of care is used by the lawmaker, to impose duties of care combined with enforcement. This implies a change from private law to administrative law. This development is undesirable, because it raises false expectations and, in the end, works counterproductive.

In deze bijdrage bespreken de auteurs de Wegener-besluiten, waarin de NMa voor het eerst boetes heeft opgelegd aan feitelijk leidinggevenden.

In de beschikkingspraktijk van de Europese Commissie (hierna: de Commissie) en de NMa wordt een kartel bijna standaard juridisch geduid als ‘één enkele inbreuk’ op het kartelverbod. Het gebruik van het begrip ‘één enkele inbreuk’ heeft vergaande consequenties voor de bewijsvoering en de rechten van de verdediging. In dit artikel wordt aandacht besteed aan de oorsprong, de uitgangspunten en de grenzen van het begrip ‘één enkele inbreuk’.

Het Spector-arrest, waarin prejudiciële vragen van de Belgische rechter worden beantwoord, heeft al heel wat Nederlandse pennen in beweging gebracht. Daar is alle reden toe, want de uitspraak bevat op meerdere fronten interessante materie. Centraal in de uitspraak staat de duiding van het in de richtlijn marktmisbruik opgenomen verbod op handel met voorwetenschap, dat in Nederland is geïmplementeerd in artikel 5:56 van de Wet op het financieel toezicht (Wft). De door het Hof van Justitie van de Europese gemeenschappen (hierna: Hof van Justitie) gekozen invulling van deze verbodsbepaling roept enkele vragen op over de inpassing in het Nederlandse (bestuurs)strafrecht. Daarnaast spelen vraagstukken over al dan niet beoogde volledige harmonisatie van de richtlijn, de doorwerking van het EVRM en richtlijnconforme interpretatie.

De wereld van infrastructuren en nutsdiensten was tot voor kort een rustige wereld. Stabiele publieke bedrijven leverden, jaar in jaar uit, dezelfde producten en diensten. Echter, technische ontwikkelingen, liberalisering, privatisering, verzakelijking en internationalisering hebben deze wereld op zijn kop gezet. De veranderingen in netwerksectoren zijn buitengewoon groot geweest.

The prehistory of criminology doesn't get all that much attention in the Low Countries. In the Dutch case many criminologists e.g. see the publication of Bonger's work in 1905 on crime and economic conditions as the real starting point of criminology. This narrow historical view overlooks the fact that, before the French Revolution, notably the ideas of Beccaria on crime and punishment sparked a rather fierce discussion in the Netherlands - this in contrast to the Austrian/Belgian provinces. Beccaria's views also inspired Calkoen to write the first comprehensive treatise on the prevention and repression of crime in 1778. Later, after 1830, two major figures in the prehistory of modern criminology stepped forward in the new independent state of Belgium. Quetelet was the first one in history to apply modern statistics in order to assess the nature, extent and development of crime problems. He became one of the founding fathers of criminal statistics. Ducpétiaux developed into an enlightened and brilliant defender of the Pennsylvania penitentiary system and completely rebuilt the Belgian system according to this model. Both men also had a notable impact on the discussion how to deal with crime and in particular on the construction of new prisons in the Netherlands. After the birth of modern criminology in 1876 - thanks to Lombroso - the writings of Quetelet were an important source of knowledge for Bonger and the Belgian criminologist Denis. Lombroso, however, equally had important followers in both countries: Aletrino in the Netherlands and Héger in Belgium. It is a pity that the (pre-)history of criminology in the Low Countries is not part of the contemporary international image of the history of criminology. Time has come to fill up this important gap in the historical analysis of criminology.

De totstandkoming van de nieuwe kantonrechtersformule in 2008 riep de vraag op of de rechter deze regeling inzake de hoogte van ontslagvergoedingen niet beter aan de wetgever kan laten. Rechtersregelingen zijn nog altijd omstreden vanuit een constitutioneel perspectief bezien. Onduidelijk is of het positieve (constitutionele) recht voldoende grondslag biedt voor dit optreden van de rechter als quasiwetgever. Daarnaast is het de vraag wie rechtersregelingen mogen vaststellen, in hoeverre zij bindend zijn en op welke onderwerpen zij betrekking kunnen hebben. Op deze vragen wordt in deze bijdrage nader ingegaan.