Deze bijdrage geeft inzicht in de stand van de wetenschap op het terrein van het thema ‘publiekrecht en regulering’ door de recente bundel The Regulatory State: Constitutional Implications te bespreken. De constitutionele problemen veroorzaakt door fragmentatie van regulering gaan verder dan de al langer bekende problemen rond delegatie. Als we echt grip willen houden op regulering, bijvoorbeeld door middel van wetgevingsbeleid, moeten we bereid zijn het verschijnsel diepgaander te analyseren en over onconventionele oplossingen na te denken.

Van 9 tot en met 11 februari vergaderde de Commonwealth Association for Legislative Counsel (CALC) in Hyderabad, India. Deze gemenebestvereniging organiseert tweejaarlijks conferenties waarop allerhande praktische wetgevingservaringen en -inzichten onder de leden (meestal wetgevingsambtenaren) worden gedeeld. De positie van de wetgevingsambtenaar in het Britse Gemenebest is meestal een wat andere dan die van de Nederlandse: de wetgevingsfunctie is in veel van die landen toevertrouwd aan een apart bureau dat in opdracht van het parlement de wetten schrijft. Tijdens de conferentie kwamen allerhande praktische problemen langs. Een daarvan wordt in deze bijdrage uitgelicht: de ‘sloganisering’ van de opschriften van wetten.

Het recente verslag van de Europese Rekenkamer over het functioneren van impact assessment (IA) binnen het Europese wetgevingsproces is een zeer bescheiden succes. De bevindingen verankeren een aantal in brede kring gedeelde knelpunten van het IA-systeem, vooral rond timing en communicatie, maar voegen nauwelijks nieuwe inzichten toe. Dit is ook wel verklaarbaar vanuit de keuze van de Europese Rekenkamer om het onderzoek enerzijds heel ambitieus op te zetten en anderzijds vast te houden aan het ‘audit’-concept. Voor de toekomst zou beter een bescheidener en lossere opzet kunnen worden gebruikt voor ‘impact assessment audit’.