In 2018 was er opnieuw sprake van turbulentie in de bancaire sector, met als dieptepunt de schikking die ING met het Openbaar Ministerie trof. ING had jarenlang onvoldoende actief geprobeerd te voorkomen dat rekeningen bij de bank werden gebruikt voor witwassen. Hoogleraar Harald Benink kijkt terug op de gebeurtenissen en concludeert in lijn met de in 2010 opgestelde ambities van De Nederlandsche Bank als toezichthouder: de rol van strenge handhaving in het toezicht wordt vaak onderschat.

De kwaliteit van de accountancywerkzaamheden is onder druk komen te staan vanwege een viertal redenen: tijds- en budgetdruk voor de accountant, de aansturing van vennoten van accountantskantoren, de focus op cijfers en het negeren van gedrag, en de rol van de raad van commissarissen. In het afgelopen jaar is een drietal rapporten over accountants verschenen waarin (onder meer) bovenstaande punten eveneens worden geadresseerd en een aantal oplossingsrichtingen worden geboden.

Onlangs stelde adviseur Van der Steenhoven voor het toezicht door de IGZ in één wet te regelen. Hij verwees daarbij naar een advies van Abeln. Deze bepleitte een wettelijke regeling om meer eenheid en consistentie te krijgen in de verwachtingen ten aanzien van het toezicht en mede daardoor ook een beter aanstuurbare organisatie te bereiken. Den Haag vreesde dat met de ontwikkeling naar een eigen wetgeving voor de inspecties, ook de ministeriële verantwoordelijkheid voor dit toezicht gewijzigd zou gaan worden.