In dit artikel wordt de reikwijdte van het beroepsgeheim en het verschoningsrecht in de zorg besproken aan de hand van de recente strafrechtelijke, tuchtrechtelijke en civielrechtelijke jurisprudentie. Ten opzichte van wie geldt het beroepsgeheim en welke gronden kunnen er zijn voor doorbreking? Geconstateerd wordt dat de KNMG meldcode kindermishandeling en huiselijk geweld 2018 onvoldoende duidelijkheid biedt.

In deze bijdrage gaan de auteurs kort in op de ontwikkelingsgeschiedenis en de inhoud van de KNMG-meldcode om vervolgens uitvoeriger stil te staan bij het daarin op te nemen afwegingskader: wat moeten we daarvan verwachten en is de invoering hiervan een goede ontwikkeling?

In dit artikel wordt besproken wat het rechtsmiddel 'Cassatie in het belang der wet' is, waar aan voldaan moet worden om het te kunnen instellen, waarom de genoemde partijen dit middel voorstellen en uitgaande daarvan of dit rechtsmiddel daar het meest geschikt voor is.

De IGZ heeft een wettelijke bevoegdheid tot het inzien van patiëntendossiers. De vraag is wanneer de IGZ van die bevoegdheid gebruik mag maken zonder toestemming van de patiënt. Dit artikel is een bewerking van een advies van de auteurs aan de KNMG. Het verkent de mogelijkheden om via beleidsregels tot een beter beoordelingskader te komen.

Eind 2012 verschenen in een lange reeks opnieuw twee rapporten over de IGZ: van Sorgdrager en van Van der Steenhoven. Beide onderzoekers verlangen van de Inspectie enerzijds een sterk op de individuele burger gerichte (procedurele) taak met betrekking tot klachtbehandeling, anderzijds een focus met betrekking tot het systeemtoezicht waarmee zij sinds 1995 is belast. Beide gaat niet samen. Een fundamentele discussie over de rol van de IGZ wordt echter uit de weg gegaan. Hierdoor wordt de verwarring over de positie van de IGZ vergroot en leidt dit tot gezag- en reputatieverlies van de Inspectie, hetgeen zeer ongewenst is.

Het uitgangspunt van de huidige kwaliteitswetgeving is, dat het veld zelf invulling geeft aan het wettelijke begrip ‘verantwoorde zorg’. De IGZ houdt toezicht op deze veldnormen. Dit uitgangspunt voldoet niet in gevallen waarin het veld nalaat veldnormen op te stellen. Het is niet aanvaardbaard dat het veld op die wijze de reikwijdte van het overheidstoezicht kan bepalen. In een geval waarin veldnormen ontbreken, heeft de IGZ logischerwijs een zekere eigen ruimte om het begrip ‘verantwoorde zorg’ te interpreteren en in te vullen. De IGZ dient daarmee wel terughoudend om te gaan.

De commissie-Lemstra bespreekt in een tweetal rapporten het disfunctioneren van de Twentse neuroloog en de rol hierin van de diverse hierbij betrokken partijen. Deze zaak heeft tot veel politieke en media-aandacht geleid vanwege het langdurige karakter van het disfunctioneren, het bewust stilhouden hiervan en de ernstige schade voor patiënten. De commissie doet vele waardevolle aanbevelingen hoe een dergelijk disfunctioneren zou kunnen worden voorkomen. Deze aanbevelingen worden in dit artikel besproken. Maar ook is er aandacht voor hetgeen de commissie liet liggen. Belangrijke winst is dat de commissie voorstelt de medisch manager te introduceren die aan de hand van specifieke toetsingscriteria de specialisten van zijn vakgroep beoordeelt. Dit en andere items moeten in de modelovereenkomst ziekenhuis-medisch specialist een plek krijgen.