De IGZ heeft een wettelijke bevoegdheid tot het inzien van patiëntendossiers. De vraag is wanneer de IGZ van die bevoegdheid gebruik mag maken zonder toestemming van de patiënt. Dit artikel is een bewerking van een advies van de auteurs aan de KNMG. Het verkent de mogelijkheden om via beleidsregels tot een beter beoordelingskader te komen.

De Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) heeft een nieuwe leidraad gemaakt voor de omgang met meldingen die aan de IGZ worden gedaan. Anders dan in de vorige leidraad (uit 2007) wordt een onderscheid gemaakt tussen verplichte en onverplichte meldingen. Voorts worden meer concreet de stappen die moeten worden gevolgd benoemd. Het gaat dan in het bijzonder ook om de wijze van handelen die de IGZ verwacht van de zorgaanbieder op wie de melding betrekking heeft. De nieuwe leidraad laat nog veel vraagpunten over, in het bijzonder ook de vraag welke (persoons)gegevens een zorgaanbieder aan de IGZ dient te verstrekken. Zowel met betrekking tot het verstrekken van persoonsgegevens van patiënten, als met betrekking tot persoonsgegevens van personeel/medewerkers bestaat geen sluitende wettelijke regeling.

De twee grote spelers op het veld van de medische zorgverlening als het om toezicht en handhaving gaat, zijn de IGZ en het OM. Door recente wetgeving zijn de, tevens bestuursrechtelijke, bevoegdheden van de IGZ aanzienlijk uitgebreid. Ook de opstelling van interne handhavingsinstructies bevestigt het hogere ambitieniveau van de IGZ. Daarnaast laat het OM langs de weg van de nieuwe Aanwijzing in medische strafzaken zichzelf zien als een handhavingsinstantie waar de IGZ niet omheen kan. Onlangs tot stand gekomen protocollen betreffende de samenwerking tussen IGZ en OM nodigen uit tot intensief overleg. Regelmatige en vroegtijdige samenspraak is voor een integraal handhavingsbeleid een absolute voorwaarde.