Zoals ook elders in dit themanummer aan de orde komt, wordt informatie over de kwaliteit van zorginstellingen en zorgverleners in toenemende mate openbaar gemaakt. Onder andere maakt de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) sinds enkele jaren de namen openbaar van instellingen die onder verscherpt toezicht zijn geplaatst. Komt dat de kwaliteit van de zorg ten goede?In deze opinierubriek legt prof. dr. Gerrit van der Wal, Inspecteur-generaal voor de Gezondheidszorg, uit waarom de IGZ de namen van instellingen met verscherpt toezicht publiceert en welke effecten de IGZ hiermee beoogt te realiseren.Dr. Judith van Erp, criminoloog bij de Erasmus School of Law en auteur van diverse publicaties over openbaarmaking in het toezicht, waaronder het boek Naming en shaming in het markttoezicht (Boom Juridische uitgevers 2009), waarschuwt voor onbedoelde neveneffecten.

In deze bijdrage vindt een verkenning plaats van de wenselijkheid, de praktijk en enige juridische aanknopingspunten van een duurzame(re) openbare ruimte. In dit verband wordt onder een ‘duurzame openbare ruimte’ verstaan: een openbare ruimte die in redelijke mate bestand is tegen extreme lokale klimaatinvloeden, met name wateroverlast en hittestress (droogte). Uit onderzoek van de VROM-Inspectie (2010) blijkt dat in bestemmingsplannen weinig over klimaatadaptatie is terug te vinden. De auteur constateert dat de gemeente kosten van verduurzaming van de openbare ruimte kan verhalen in het kader van de grondexploitatie. Daarnaast noemt hij een vijftal juridische aanknopingspunten om een gemeente aan te spreken op haar verantwoordelijkheid tot verduurzaming van de openbare ruimte.