Wetsvoorstel 31 358 bevat een aantal voorstellen om de mogelijkheden om elektronisch te contracteren te verruimen. Het wetsvoorstel laat echter de kans onbenut om duidelijkheid te verschaffen inzake het schriftelijkheidsvereiste met betrekking tot vele rechtshandelingen ánders dan overeenkomsten. Bij de behandeling in de Eerste Kamer heeft de minister begin juni 2009 in dit verband wel een opvallende uitspraak gedaan, waar in deze bijdrage nader op is ingegaan. Tot slot zullen enkele kanttekeningen worden geplaatst bij de opmerking van de minister dat algemene voorwaarden ook per USB-stick, DVD of CD-rom ter beschikking kunnen worden gesteld.

Uit een vergelijking tussen de teksten van het juist geïntroduceerde Rome I en het EVO volgt dat Rome I verandering brengt in de regeling van de rechtskeuze. Die veranderingen worden in dit artikel onder de loep genomen. Daartoe wordt aan de volgende onderwerpen aandacht besteed: (1) de totstandkoming van een rechtskeuze; (2) vrijheid van de contractspartijen een contractuele rechtskeuze te maken; (3) bepalingen en regels die de werking of de effecten van een geldige rechtskeuze beperken; en (4) de vraag in hoeverre een keuze voor niet-statelijk recht is toegestaan.

De Hoge Raad lijkt in zijn arrest van 20 maart 2009 aan te geven dat wanneer de koper reden heeft tot twijfel ter zake de eigenschappen van de zaak die twijfel eerst dient te worden weggenomen omdat deze twijfel aan het gerechtvaardigd verwachtingspatroon ten aanzien wat de koper mag verwachten in de weg staat. De Hoge Raad lijkt in dit arrest een andere richting op te gaan dan de Hoge Raad eerder koos in het arrest van 14 november 2008, waarbij de Hoge Raad lijkt te suggereren dat de normering ten aanzien van de mededelingsplichten en onderzoeksplichten bij dwaling en non-conformiteit hetzelfde is. Het is niet goed mogelijk om uit de combinatie van beide arresten de juiste koers te ontwaren.

Van Wechem behandelt uitgebreid het arrest Mol/Moerings. De focus ligt op verzuim, maar zijdelings komt ook een ander facet aan de orde, namelijk derdenwerking van algemene voorwaarden. Van Wechem vindt de wijze waarop de verzuimregeling is toegepast ongelukkig, maar kan zich vinden in het bereikte resultaat. Ten aanzien van het andere aspect – de derdenwerking van exoneratie – aarzelt Van Wechem of we hier te maken hebben met een trendbreuk.