Na de presentatie van het rapport van de commissie-Davids over Irak (12 januari 2010) vroeg een journalist aan de voorzitter wat de belangrijkste les was. Zijn antwoord was kort en bondig: ‘volledig en open zijn’. Dit was natuurlijk ingegeven door wat de commissie had vastgesteld over de wijze waarop de vier kabinetten-Balkenende en de departementen van Buitenlandse Zaken en Defensie waren omgegaan met het parlement. De betrokken bestuurders en ambtenaren waren kennelijk zo gericht geweest op het bereiken van een bepaald beleidsresultaat, dat zij grondwettelijke spelregels als de informatie- en verantwoordingsplicht van de regering ten opzichte van het parlement hieraan ondergeschikt maakten.