In the early years of kickboxing in the Netherlands, a number of fighters got involved in criminal activities. Literature typically focusses on social learning, but as the inner city of Amsterdam in the eighties provides a specific setting, this article particularly describes a historical process. In the qualitative data from interviews, observations, and various documents, three questions: Who were these kickboxers? Where did they enter the criminal circles? Why did they go along with what happened there? It turns out, successful fighters easily came in contact with people from the underground, as they met in the gyms and in the night life where many fighters worked as bouncers. In a friendly atmosphere, the risks of seduction were hard to recognize for inexperienced fighters.

Prevention is very difficult to evaluate. If the situation you are trying to avoid, does not occur, it is likely to continue with prevention. If the situation does occur, it is logical to continue with the already taken preventive measures or even intensify these. This is what we call the ‘prevention trap’. In the first part of the article, a framework is presented for a methodological way to test policy on signals of the presence of a ‘prevention trap’. In the second part this framework is applied on the way the city of Amsterdam is dealing with the brothers and sisters of the top 600 criminal offenders, in the so called ‘Top 600 approach’. Some conclusions are drawn.

In deze bijdrage doet de auteur verslag van een door de Vereniging voor Penitentiair Recht en Penologie georganiseerde studiemiddag, waarin zowel aandacht werd besteed aan de juridische als ook aan de menselijke dimensie van buitenlandse detentie en procedure volgens de Wet Overdracht Tenuitvoerlegging Strafvonnissen (WOTS). Een dominee, werkzaam bij de Stichting Epafras, die zich ontfermt over de geestelijke verzorging van Nederlanders in buitenlandse detentie, vertelt iets meer over de achtergrond van deze gedetineerden en het detentieklimaat. De juridische praktijk wordt belicht door een raadsheer bij het Hof Arnhem en door een tweetal advocaten, die veel van deze zaken doen. Hieruit blijkt dat er grote en niet te rechtvaardigen verschillen zijn tussen de rechtbanken onderling in de afdoening van die zaken.