In deze kroniek worden in het kort de belangrijkste ontwikkelingen in de jurisprudentie in de jaren 2010 en 2011 besproken. Als nieuwe ontwikkelingen zijn onder meer te noemen beschikkingen in deelgeschillen en uitspraken op het gebied van de Wet bescherming persoonsgegevens. Er wordt onder meer ingegaan op uitspraken op het gebied van integriteitschade, de aansprakelijkheid van de hulpverlener door gebruikmaking van een gebrekkige hulpzaak, onrechtmatige uitlatingen over zorgverleners op internet en de causale toerekening, waarbij aan de orde is of deze al dan niet wordt doorbroken door het feit dat de patiënt zelf in de gelegenheid is de schade te voorkomen.

Wob-verzoek; suïcideverslag; belang IGZ; controle en toezicht; bescherming persoonlijke levenssfeer na overlijden.

In deze bijdrage wordt de paragraaf ‘Goed bestuur’ (art. 39-41) uit de Wet cliëntenrechten zorg beoordeeld in het licht van Boek 2 BW. De auteur is van mening dat deze bepalingen op een aantal punten verbeterd kunnen worden. Sommige afwijkingen van Boek 2 BW zijn in haar ogen niet altijd noodzakelijk. Bovendien zouden dwingende regels hun grondslag moeten vinden in de wet en niet in de statuten. Meer inzicht in de motivering van de gemaakte keuzes is dan ook wenselijk.

De commissie-Lemstra bespreekt in een tweetal rapporten het disfunctioneren van de Twentse neuroloog en de rol hierin van de diverse hierbij betrokken partijen. Deze zaak heeft tot veel politieke en media-aandacht geleid vanwege het langdurige karakter van het disfunctioneren, het bewust stilhouden hiervan en de ernstige schade voor patiënten. De commissie doet vele waardevolle aanbevelingen hoe een dergelijk disfunctioneren zou kunnen worden voorkomen. Deze aanbevelingen worden in dit artikel besproken. Maar ook is er aandacht voor hetgeen de commissie liet liggen. Belangrijke winst is dat de commissie voorstelt de medisch manager te introduceren die aan de hand van specifieke toetsingscriteria de specialisten van zijn vakgroep beoordeelt. Dit en andere items moeten in de modelovereenkomst ziekenhuis-medisch specialist een plek krijgen.

Bindend advies Scheidsgerecht Gezondheidszorg; poging tot vernietiging; marginale toetsing door rechter; bindend advies in de gegeven omstandigheden naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid aanvaardbaar; vordering afgewezen.

Informed consent; patiënte onvoldoende geïnformeerd, derhalve geen toestemming; overeenkomst vernietigd: compensatie voor ten onrechte ondergane behandeling en daarmee samenhangende complicaties.

Zaak ‘Millecam’; alternatief werkend arts; normen voor handelen en nalaten; opzettelijke benadeling van de gezondheid en/of verlating van een hulpbehoevende: voorwaardelijke gevangenisstraf.

Budgetoverschrijding ziekenhuizen; aanwijzing aan de NZa van de Minister van VWS is niet in strijd met de algemene beginselen van behoorlijk bestuur en derhalve niet onmiskenbaar onrechtmatig: vordering appellant toegewezen.

Neuroloog; besluit om niet meer te reanimeren en afdeling IC niet meer te betrekken; zeggenschap over behandeling patiënt door ouder: klacht ongegrond

De kroniek geeft een overzicht van de strafrechtelijke uitspraken op het gebied van gezondheidsrecht in de periode 1 juli 2009 tot 1 november 2010. Uitspraken op het vlak van medisch beroepsgeheim/verschoningsrecht en zedendelicten worden besproken. Wat betreft hiv is er een interessante uitspraak betreffende een bijtincident. Het openbaar ministerie blijkt bij het optreden tegen alternatieve genezers creatief in het gebruik van het commune strafrecht als speciale strafbepalingen geen uitkomst bieden. In de strijd tegen drugshandel zet het openbaar ministerie strafbepalingen uit gezondheidsrechtelijke wetgeving (wetgeving over geneesmiddelen) in als het commune strafrecht niet volstaat.