In deze bijdrage bespreekt de auteur of het Wetsvoorstel herziening strafbaarstelling faillissementsfraude – zoals beoogd – een vereenvoudiging van de huidige faillissementsbepalingen behelst en de mogelijkheden om strafrechtelijk tegen deze vorm van fraude op te treden zal verbeteren.

In deze bijdrage wordt het wetsvoorstel civielrechtelijk bestuursverbod, dat op 1 september 2014 is ingediend bij de Tweede Kamer, besproken. Er wordt nader ingegaan op de gevolgen en de manier waarop een bestuursverbod wordt ingesteld.

In deze bijdrage behandelt de auteur het voorstel om de Richtlijn marktmisbruik om te vormen tot een verordening en aan te vullen met een richtlijn betreffende strafbaarstelling van marktmisbruik.

Naar aanleiding van de door de Ondernemingskamer gepubliceerde aandachtspunten, aanbevelingen en suggesties voor onderzoekers wordt in deze bijdrage ingegaan op enkele praktische beschouwingen ten aanzien van de persoon, de taak en de werkwijze van de onderzoeker in de enquêteprocedure.

In deze bijdrage bespreekt de auteur de uitspraak van de Hoge Raad van 28 januari 2011 over de aansprakelijkheid van bestuurders voor rechtshandelingen waardoor de vennootschap wordt verbonden in het tijdvak voordat de opgave ter eerste inschrijving van deze vennootschap in het handelsregister is gedaan.

In deze bijdrage bespreken de auteurs de Wegener-besluiten, waarin de NMa voor het eerst boetes heeft opgelegd aan feitelijk leidinggevenden.

De aanleiding voor deze bijdrage zijn twee prejudiciële vragen: (1) is gelijktijdigheid van voorwetenschap en een transactie voldoende voor het bewijs van ‘gebruik van voorwetenschap’, en (2) mag onder ‘houden’ ook ‘brengen’ worden verstaan in het kader van het houden van de koers op een kunstmatig niveau? Aan de orde komen de casus, het Europese en Nederlandse recht inzake marktmisbruik. Conclusie: de AFM zal haar interpretaties aan dienen te passen omdat ten aanzien van ‘gebruik’ van voorwetenschap waarschijnlijk enig causaal verband zal worden geaccepteerd en hoewel onder ‘houden’ wellicht ‘brengen’ kan worden verstaan, die extensieve interpretatie in strijd is met artikel 7 EVRM.

Een van de pijlers van de rechtsbescherming voor personen en rechtspersonen die geconfronteerd worden met een overheid die handhavend wil optreden, is het recht om te zwijgen. Deze bijdrage geeft een korte schets van de manier waarop een onderneming en de aan de onderneming gelieerde natuurlijke personen kunnen omgaan met het zwijgrecht, vanuit strafrechtelijk en bestuursrechtelijk perspectief.

Naar aanleiding van de uitspraak van de voorzieningenrechter van de Rechtbank Rotterdam van 3 september 2008 wordt ingegaan op de plicht om koersgevoelige informatie openbaar te maken en de mogelijkheden om openbaarmaking uit te stellen. Er wordt vooral aandacht besteed aan de volgende aspecten van de uitspraak: het moment van ontstaan van koersgevoelige informatie, de invulling die de voorzieningenrechter geeft aan de toepasselijke voorwaarde van uitstel, in het bijzonder de koppeling die daarbij wordt gemaakt met de insiderlijst. Hierbij wordt verwezen naar de eerder in de literatuur verschenen commentaren. Daarnaast wordt ingegaan op de wijziging van de toepasselijke voorwaarde van uitstel met de invoering van het Besluit uitvoeringsrichtlijn transparantie uitgevende instellingen. Tot slot worden enkele aanbevelingen geformuleerd voor de praktijk.