Zowel in de literatuur als in de beleidswereld bestaat toenemende aandacht voor de mogelijke spanning tussen duurzame ontwikkeling en het mededingingsrecht. Hierbij stellen veel auteurs te vraag of de (toepassing van) het mededingingsrecht mogelijk aanpassing behoeft. Een vraag die hieraan vooraf gaat is of in de praktijk voorbeelden bestaan van mededingingsbeperkende afspraken die antwoorden bieden op duurzaamheidsproblemen. Dit artikel verkent of hiervan sprake is voor drie voorbeelden genoemd door Ottervanger in zijn oratie van vorig jaar: duurzame visserij, kinderarbeid en duurzame cacao.

Minister Schippers (VWS) is een verklaard tegenstander van fusies tussen zorgverzekeraars en zorgaanbieders. Als gevolg van de Europese schaderichtlijnen kan zorgverzekeraars echter niet worden verboden om zorgaanbieders in bezit te hebben. Om verticale integratie sterk te ontmoedigen zou de minister kunnen besluiten om artikel 11 lid 1 Zvw te clausuleren. En wel zodanig dat zorgverzekeraars alleen nog zorg mogen aanbieden of vergoeden die wordt geleverd door zorgaanbieders waarmee de zorgverzekeraar niet organisatorisch verbonden is in de zin van artikel 24b van Boek 2 BW. Een dergelijke clausulering is echter hoogst onwenselijk. Zorgverzekeraars hebben dan minder mogelijkheden om hun zorgplicht waar te maken. Ook wordt de substantiële doelmatigheidswinst die met verticale integratie kan worden bereikt dan onmogelijk gemaakt. Behalve onwenselijk is het tegengaan van verticale integratie ook onnodig. Het huidige toezichtkader is toereikend om mededingingsproblemen te voorkomen. Met het oog op een doelmatige zorgverlening zou de minister toetreding van verticaal geïntegreerde zorgorganisaties moeten vergemakkelijken in plaats van tegenwerken.