In zijn bijdrage tracht Meijer Timmerman Thijssen een indruk te geven van de mate waarin het Nederlandse recht zich ontvankelijk heeft betoond voor de adoptie van concepten en modellen uit de Anglo-Amerikaanse rechtspraktijk. De uiteenzetting is in het bijzonder toegespitst op de financieringspraktijk, omdat – door zijn internationale karakter – de invloed van dergelijke modellen en concepten zich daar het sterkst doet gevoelen.

Een impressie van de discussie tijdens het congres ’10 jaar Contracteren’.

In een redactioneel artikel geeft de redactie een toelichting op het tijdschriftnummer in kwestie.

Schoordijk brengt belangrijke ontwikkelingen van de afgelopen tien jaar in kaart. Dat zijn niet alleen rechtsontwikkelingen, maar (vooral) ook economische, technologische en maatschappelijke ontwikkelingen. Aan de orde komen: globalisering, nieuwe economieën, consolidatie van de industrie, private equity in M&A transacties, opkomst van de grote advocatuur, internet en e-mail, standaardisering, de DCFR en het Global Sales Law Project.

In het afgelopen decennium is het contractenrecht in sterke mate geëuropeaniseerd. Daarnaast is ook de hoeveelheid private regulering toegenomen en kiezen contractanten in toenemende mate andere rechtsstelsels dan het ‘eigen’. Het naast elkaar bestaan van verschillende contractenrechtstelsels wordt doorgaans beschouwd als problematisch: het zou de coherentie en eenheid van het recht aantasten. Deze bijdrage bepleit dat een pluralistisch contractenrecht ook voordelen heeft en dat met name twee vragen beantwoording verdienen: die naar het optimale niveau van regulering en die naar de beste wijze van omgang met een pluralistisch contractenrecht.

De ene consument is de andere niet. Castermans bepleit daarom de nationale rechter de vrijheid te gunnen naar bevind mild of kritisch te bejegenen. Het is de vraag of die vrijheid vanuit Europa is gegund, aangezien het streven daar luidt: harmonisatie. Echter, als de Europese consument niet bestaat, ligt het voor de hand de rechter die vrijheid wel te gunnen, aldus Castermans.

Met het ontstaan van de praktijk van het digitale duediligenceproces is de vraag gerezen in hoeverre de uitspraken in Rebel/Resim en Dexia van toepassing zijn. Het digitaliseren van het duediligenceonderzoek heeft het mogelijk gemaakt dat het gedrag van potentiële kopers gemakkelijk in kaart kan worden gebracht. Met de VDR is het exact bekend waarvan de wederpartij weet heeft en dat legt een verplichting op.

Keirse stelt dat er aanleiding is om niet langer – zoals in de klassieke benadering geschiedt – de gehoudenheid om rekening te houden met andermans belangen als uitzondering te beschouwen op de werkelijke kern van het contractenrecht – die men in de partijautonomie zou moeten zoeken –, maar andersom deze gehoudenheid als kern van het contractenrecht te betitelen. Partijen die in onderhandeling treden over het sluiten van een overeenkomst komen tot elkaar te staan in een bijzondere door de redelijkheid en billijkheid beheerste maatschappelijke rechtsverhouding. Dit brengt mee dat partijen niet alleen uitvoering dienen te geven aan de verbintenissen die zij met zoveel woorden op zich nemen, maar ook dat zij in ruimere zin over en weer gehouden zijn om eventuele schade te voorkomen. Keirse noemt deze plicht de schadevoorkomingsplicht en stelt dat die begint in de precontractuele fase en doorloopt tijdens de overeenkomst en daarna.

Consumentenbeschermende regelgeving dient te bestaan uit ‘hard and fast rules’ en dient te worden gecodificeerd in een helder (leesbaar en begrijpelijk) wetboek van consumentenrechten. De niveaubepaling daarvan is lastig, maar voor wat de auteur betreft: het voorstel voor een richtlijn betreffende consumentenrechten kan dienen als de eerste basis voor een ‘European Consumer Code’ en verdient alle steun.

Wetsvoorstel 31 358 bevat een aantal voorstellen om de mogelijkheden om elektronisch te contracteren te verruimen. Het wetsvoorstel laat echter de kans onbenut om duidelijkheid te verschaffen inzake het schriftelijkheidsvereiste met betrekking tot vele rechtshandelingen ánders dan overeenkomsten. Bij de behandeling in de Eerste Kamer heeft de minister begin juni 2009 in dit verband wel een opvallende uitspraak gedaan, waar in deze bijdrage nader op is ingegaan. Tot slot zullen enkele kanttekeningen worden geplaatst bij de opmerking van de minister dat algemene voorwaarden ook per USB-stick, DVD of CD-rom ter beschikking kunnen worden gesteld.

Auteur heeft een kritische blik geworpen op de nieuwe ICT~Office-voorwaarden, in het bijzonder op de opbouw en de aansprakelijkheidsregeling en meent dat die uit het oogpunt van de leverancier belangrijke verbeteringen bevatten, maar ook beter hadden gekund.

Het artikel spitst zich toe op de aanneming van bouwwerken, meer in het bijzonder op het toezicht tijdens de bouw en oplevering van het werk in de PEL SC en in de diverse nationale (wettelijke en contractuele) regelingen. Auteurs bevelen na bestudering van verschillende regelingen ten slotte aan de Europese regelgeving niet toe te passen.

Auteur bespreekt het proefschrift van Haas en merkt op dat het prettig en is geschreven en gedegen is. De grenzen van het recht op nakoming in samenhang met hieraan gerelateerde problematiek, worden hierin helder in kaart gebracht. Toch leent dit boek zich minder voor directe toepassing door de praktijkjurist. Dat neemt echter niet weg dat de procesadvocaat hieruit inspiratie voor de te hanteren “line of defense” kan putten, mede gelet op de opzet van dit boek. Voorts vormen de inzichten van Haas zonder meer een belangrijke bijdrage aan het (vooralsnog) academische debat over complexe onderwerpen zoals relatieve nakoming en de verzuimregeling.

Uit een vergelijking tussen de teksten van het juist geïntroduceerde Rome I en het EVO volgt dat Rome I verandering brengt in de regeling van de rechtskeuze. Die veranderingen worden in dit artikel onder de loep genomen. Daartoe wordt aan de volgende onderwerpen aandacht besteed: (1) de totstandkoming van een rechtskeuze; (2) vrijheid van de contractspartijen een contractuele rechtskeuze te maken; (3) bepalingen en regels die de werking of de effecten van een geldige rechtskeuze beperken; en (4) de vraag in hoeverre een keuze voor niet-statelijk recht is toegestaan.

In een redactioneel artikel geeft de redactie een toelichting op het tijdschriftnummer in kwestie.

In Agenda worden lezingen, conferenties en andere evenementen aangekondigd.

In Agenda worden lezingen, conferenties en andere evenementen aangekondigd.

De Hoge Raad lijkt in zijn arrest van 20 maart 2009 aan te geven dat wanneer de koper reden heeft tot twijfel ter zake de eigenschappen van de zaak die twijfel eerst dient te worden weggenomen omdat deze twijfel aan het gerechtvaardigd verwachtingspatroon ten aanzien wat de koper mag verwachten in de weg staat. De Hoge Raad lijkt in dit arrest een andere richting op te gaan dan de Hoge Raad eerder koos in het arrest van 14 november 2008, waarbij de Hoge Raad lijkt te suggereren dat de normering ten aanzien van de mededelingsplichten en onderzoeksplichten bij dwaling en non-conformiteit hetzelfde is. Het is niet goed mogelijk om uit de combinatie van beide arresten de juiste koers te ontwaren.

In een redactioneel artikel geeft de redactie een toelichting op het tijdschriftnummer in kwestie.

Peletier meent dat art. 6:258 - conform het parool van de wetgever – tot nu toe door de rechter met de nodige terughoudendheid werd bejegend. Peletier signaleert dat door de crisis veroorzaakte contractuele perikelen vooralsnog echter vooral buiten rechte lijken te worden opgelost en concludeert dat waar in de literatuur op goede grond voor een heronderhandelingsplicht als alternatief voor rechterlijk ingrijpen bij onvoorziene omstandigheden is gepleit, zo’n eventuele, buiten het zicht van de rechter ontstane praktijk als winst kan worden beschouwd.