In april 2013 gaf het CISG Advisory Committee een rechtsgeleerde opinie over de toepasselijkheid van algemene voorwaarden onder het Weens Koopverdrag (‘WKV’). In die opinie worden aanwijzingen gegeven over de vraag, hoe algemene voorwaarden ter beschikking kunnen worden gesteld om gelding te hebben onder het WKV. In deze bijdrage staat een arrest van het hof Den Haag centraal, waarin de opinie wordt toegepast. Tevens komt de invloed van de toepasselijkheid van algemene voorwaarden op het bestaan van een arbitrageovereenkomst aan de orde.

Dit artikel gaat over vrijwaringen in een overnameovereenkomst. Stil wordt gestaan bij een aantal elementen van een vrijwaring. Wat houdt vrijwaren in? Wie kan de vrijwaring inroepen? Wanneer is een vrijwaringsvordering opeisbaar? Hoe verhoudt de vrijwaring zich tot andere contractsbepalingen? Door beter rekening te houden met dit soort elementen kunnen uitlegdiscussies voorkomen worden.

In deze bijdrage wordt de aard en inhoud van de rechtsverhouding tussen het scheidsgerecht en de procespartijen nader geanalyseerd. Aan de orde komen: het toepasselijk recht, de verplichtingen van partijen en de rol van het scheidsgerecht in post-arbitrage geschillen.

Ook na 9 jaar ondervinden passagiers nog veel moeite bij het claimen van compensatie. Jarenlang vochten luchtvaartmaatschappijen de verordening aan, maar nadat het HvJ EU de verordening in stand liet is de nadruk komen te liggen op een beroep op de uitzonderingsbepaling van de zogeheten ‘buitengewone omstandigheden’. Met name in geval van technische problemen wordt passagiers ten onrechte de verplichte compensatie onthouden.

In toenemende mate worden private verhoudingen op de terreinen die door het Europese privaatrecht worden beheerst aan het publieke toezicht onderworpen en de gedragsregels voor contractspartijen langs de bestuursrechtelijke weg gehandhaafd. Daarnaast wordt de rol van de alternatieve geschillenbeslechting steeds belangrijker. Deze ontwikkelingen brengen een nieuwe realiteit mee voor contracteren in de gereguleerde sectoren. Recent werd de internationale conferentie getiteld Public and Private Enforcement of European Private Law: Perspectives and Challenges (gehouden aan de Rijksuniversiteit Groningen) gewijd aan deze problematiek. In deze bijdrage voor de rubriek Impressies wordt stilgestaan bij enkele interessante bevindingen en leerzame suggesties die tijdens de conferentie naar voren zijn gekomen.

Deze bijdrage gaat in op de gewijzigde groepsvrijstelling inzake technologieovereenkomsten, Verordening 316/2014. De verordening introduceert een aantal significante wijzigingen die van belang zijn bij het redigeren van nieuwe octrooilicentieovereenkomsten en andere overeenkomsten inzake technologieoverdracht en noodzaken tot aanpassingen van bestaande overeenkomsten. De wijzigingen zijn ingegeven door de toename van “patent thickets” en de zorg omtrent de zwakke onderhandelingspositie van kleinere marktpartijen en zien onder meer op “grant back” bepalingen, beëindiging in geval van betwisting van de in licentie gegeven technologie en technologie-pool licenties.

In zijn arrest van 13 juni 2014 betreffende de prejudiciële vraag over de aanschaf van een mobiele telefoon heeft de Hoge Raad geoordeeld dat de ‘gratis’ verstrekking van een mobiele telefoon bij een telefoonabonnement kwalificeert als koop op afbetaling en consumentenkrediet. Dit kan ook toepasselijkheid van de wetgeving over consumentenkrediet en financieel toezicht met zich meebrengen. In deze bijdrage wordt het arrest besproken en worden de gevolgen van het arrest belicht.

Avonturen in de effectenlease liepen slecht af als gevolg van een samenloop van omstandigheden, waaronder een te gretig winstoogmerk aan de zijde van de financiële aanbieder en een te grote lichtvaardigheid aan de zijde van de afnemende consument. In deze bijdrage wordt de (inmiddels gestandaardiseerde) schadedeling onder de loep genomen die in de rechtspraak is gevolgd op de erkenning van de wederzijdse verantwoordelijkheid in dezen.

In toenemende mate worden private verhoudingen op de terreinen die door het Europese privaatrecht worden beheerst aan het publieke toezicht onderworpen en de gedragsregels voor contractspartijen langs de bestuursrechtelijke weg gehandhaafd. Daarnaast wordt de rol van de alternatieve geschillenbeslechting steeds belangrijker. Deze ontwikkelingen brengen een nieuwe realiteit mee voor contracteren in de gereguleerde sectoren. Recent werd de internationale conferentie getiteld Public and Private Enforcement of European Private Law: Perspectives and Challenges (gehouden aan de Rijksuniversiteit Groningen) gewijd aan deze problematiek. In deze bijdrage voor de rubriek Impressies wordt stilgestaan bij enkele interessante bevindingen en leerzame suggesties die tijdens de conferentie naar voren zijn gekomen.

Artikel 3:83 lid 2 BW geeft aan contracterende partijen de bevoegdheid de overdraagbaarheid van vorderingen uit te sluiten. Een dergelijke uitsluiting onder artikel 3:83 lid 2 BW kan ook goederenrechtelijke werking hebben, zodat een vordering niet rechtsgeldig gecedeerd of verpand kan worden. In het arrest Coface/Intergamma overwoog de Hoge Raad dat de vraag of een beding dat de overdraagbaarheid uitsluit goederenrechtelijke werking of uitsluitend verbintenisrechtelijke werking heeft, moet worden beantwoord door uitleg. Die uitleg wordt door objectief haviltexen verkregen, waarbij de verbintenisrechtelijke werking vooropstaat.

Dit artikel omvat een rechtsvergelijkende beschouwing over de klachtplicht van de koper c.q. schuldeiser en het common law leerstuk estoppel, de leer dat men niet terug kan komen op een eerder ingenomen standpunt als de positie van de wederpartij daardoor onredelijk wordt bezwaard. Zowel bij estoppel als bij de klachtplicht ligt de ratio in het verantwoording nemen voor gedragingen van de wederpartij die de rechthebbende heeft uitgelokt. Evenals bij estoppel komt het bij de klachtplicht aan op de vraag of de positie van de schuldenaar onredelijk bezwaard wordt. Sleutelbegrippen daarbij zijn nadeel en clean hands bij de schuldenaar.

Welke functie vervullen garanties in overnamecontracten? Garanties kunnen belangrijk zijn omdat ze de onzekerheid van kopers verkleinen, of omdat ze de risico's die zich rondom een overname bevinden tussen de koper en verkoper verdelen. Maar worden garanties in de praktijk ook daartoe ingezet? Dit artikel beschrijft een rechtseconomisch onderzoek waarin deze vragen empirisch zijn onderzocht door garanties in 150 overnamecontracten te analyseren. ¹x C.G.J. Karsten & Z. Sautner, What drives variation in contracts: Economics or lawyers?, SSRN Working Paper 2014, beschikbaar op < http://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=2081805>. Dit onderzoek vormt ook de basis voor hoofdstuk twee in mijn proefschrift The Law and Finance of M&A Contracts , geschreven onder begeleiding van prof. Florencio López-de-Silanes en prof. Jaap Winter. Het onderzoek laat zien dat garanties inderdaad worden ingezet om de achterstand in informatie van de koper ten opzichte van de verkoper te verkleinen, maar ook om risico te alloceren. Daarnaast is echter de persoonlijke stijl of voorkeur van de betrokken advocaat van belang voor de bescherming door middel van garanties in het contract.

Noten

• 1 C.G.J. Karsten & Z. Sautner, What drives variation in contracts: Economics or lawyers?, SSRN Working Paper 2014, beschikbaar op < http://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=2081805>. Dit onderzoek vormt ook de basis voor hoofdstuk twee in mijn proefschrift The Law and Finance of M&A Contracts , geschreven onder begeleiding van prof. Florencio López-de-Silanes en prof. Jaap Winter.