Het HvJ EU verplichtte in zijn eerdere rechtspraak de nationale rechter al om bedingen die onder het bereik van de Richtlijn oneerlijke bedingen in consumentenovereenkomsten vallen ambtshalve te toetsen. In zijn arrest Pénzügyi Lízing/Schneider heeft het HvJ EU de nationale rechter verplicht om ambtshalve instructiemaatregelen te treffen om vast te stellen of het beding dat voorwerp van het geschil vormt binnen de werkingssfeer van de Richtlijn oneerlijke bedingen in consumentenovereenkomsten valt. In deze bijdrage wordt de rechtspraak van het HvJ EU over de ambtshalve toetsing van oneerlijke bedingen besproken en worden suggesties gedaan voor de vormgeving van de in het arrest Pénzügyi Lízing/Schneider geformuleerde verplichting tot het treffen van ambtshalve instructiemaatregelen.

Titel 13 van Boek 10 BW heeft als onderwerp verbintenissen uit overeenkomst. Dit onderwerp is communautair geregeld in de verordening Rome I, die sinds 17 december 2009 van kracht is. De speelruimte van de Nederlandse wetgever op dit terrein van het internationaal privaatrecht is hierdoor uiterst beperkt. Dit artikel gaat in op de vraag op welke wijze de wetgever deze ruimte heeft benut.