In deze bijdrage behandelen de auteurs een uitspraak die handelt over het ‘beheer’ van het vermogen van een bejaarde, waarbij de rechter achteraf tot de conclusie is gekomen dat er onregelmatigheden gepleegd zijn. Daar betrof het een dochter die het vermogen van haar moeder waarover zij kon beschikken, successievelijk had doen verdwijnen via een en/of-bankrekening. Hier gaat het om een zoon die, waarschijnlijk uit een oogpunt van ‘estate planning’ via een door zijn moeder aan hem verleende (notariële) volmacht het vermogen van moeder aanmerkelijk had doen slinken.