Met ingang van 2016 kent het Caribische deel van het Koninkrijk een nieuw fiscaal procesrecht. In de procespraktijk werd de auteur geconfronteerd met de consequenties van het ontbreken van incidenteel hoger beroep in dit fiscale procesrecht. Dat heeft geleid tot het schrijven van een kort artikel waarin de situatie met het Nederlandse fiscale procesrecht wordt vergeleken en waarin de verschuiving van het recours objectif naar het recours subjectif wordt aangestipt en wordt gepleit voor invoering van incidenteel hoger beroep.

Heeft het concordantiebeginsel na de herstructurering van 10 oktober 2010 nog een toekomst? Een literatuuronderzoek heeft tot de volgende conclusies geleid. Het concordantiebeginsel moet blijven bestaan. De open norm van artikel 39 lid 1 Statuut moet gehandhaafd blijven, daar het een landsaangelegenheid betreft. Omdat er veel onbewuste discordantie plaatsvindt, moet artikel 39 lid 2 Statuut aangescherpt worden. Concordantie van rechtspraak moet bij een leemte in de wet in lijn met de juridisch meest zuivere visie van Lewin afgebakend worden in het Statuut onder andere met het oog op de machtenscheiding en de autonomie van de Caribische landen.

Dit artikel gaat over oproepingsprocessen-verbaal en het grote onrecht dat de burger door de overheid aangedaan kan worden indien het model van de oproepingsprocessen-verbaal niet meer overeenkomt met wat dagelijks in de praktijk wordt uitgeschreven. Wet en praktijk sluiten dus niet meer op elkaar aan. Het rechtszekerheidsbeginsel brengt met zich mee dat de burger recht heeft op goede wetgeving maar ook op een juiste toepassing ervan. Mijn conclusie is dat het Wetboek van Strafvordering en het Landsbesluit modelformulieren strafvordering aangepast zouden kunnen worden in verband met de termen ‘formulier’ en ‘modelformulier’.

Ter behartiging van het algemeen belang bedient de Curaçaose overheid zich behalve van het publiekrecht ook van het privaatrecht. Wanneer het daartoe overgaat, zijn op dat handelen zowel privaat- als publiekrechtelijke normen van toepassing. Zodoende kan de geldigheid van met de overheid gesloten contracten ter discussie komen te staan op basis van de in het privaatrecht verankerde wilsgebreken (art. 3:44 en 6:228 BW) of de figuur van strijd met de wet, goede zeden of openbare orde (art. 3:40 BW), maar ook op basis van bijzondere publiekrechtelijke normen.