In dit artikel wordt een cijfermatig overzicht gegeven van de eerste twee jaar Wwz. Inzichtelijk wordt hoe vaak een ontslaggrond is aangevoerd en wat de verhouding is tussen het aantal toe- en afwijzingen. Ook wordt ingegaan op de hoogte van de billijke vergoeding. Naast een algemeen overzicht worden de cijfers ook per rechtbank weergegeven.

Al sinds de inwerkingtreding van de Wwz bestaat de vraag hoe de hoogte van de billijke vergoeding moet worden bepaald. In het New Hairstyle-arrest beantwoordde de Hoge Raad onder andere de vraag of de gevolgen van het ontslag als gevolg van het ernstig verwijtbaar handelen van de werkgever mogen worden meegenomen bij de bepaling van de hoogte van de billijke vergoeding bevestigend. De auteurs bezien hoe het arrest van invloed is op de verschillende billijke vergoedingen en maken daartoe een vergelijking met de oude 681-schadevergoeding. Uiteindelijk worden handvatten gegeven tot een juiste onderbouwing van de hoogte van de billijke vergoeding te komen.

In dit artikel wordt onderzocht hoe de rechter de wetsgeschiedenis gebruikt bij de rechtsvinding. Aan de hand van een theoretisch kader wordt Wwz-jurisprudentie geanalyseerd op een aantal arbeidsrechtelijke terreinen die door de Wwz zijn gewijzigd.

In artikel 7:673 BW is geregeld in welke gevallen een transitievergoeding verschuldigd is, maar die opsomming van beëindigingsmodaliteiten lijkt niet volledig te zijn. Janssens onderzoekt verschillende wijzen van beëindiging betoogt onder meer dat de transitievergoeding ook verschuldigd is indien een arbeidsovereenkomst van rechtswege eindigt door het intreden van een ontbindende voorwaarde, alsmede indien het gerechtshof op grond van artikel 7:683 lid 5 of 6 BW een einde maakt aan de arbeidsovereenkomst.

In dit artikel staat de met de Wwz gecodificeerde herplaatsingsverplichting binnen het concern centraal. De auteurs analyseren de reikwijdte van deze plicht en behandelen de rechtspraak op dit punt, zoals gewezen onder de Wwz. Voorts staan zij stil bij de gevolgen voor de arbeidsovereenkomst van een geslaagde herplaatsing. De auteurs concluderen dat meer richting voor de praktijk gewenst is.

Veel verschillende omstandigheden bij zowel werkgever als werknemer zijn van invloed op de hoogte van de billijke vergoeding. In dit artikel wordt door de auteurs geschetst wat de invloed van vergoeding-verlagende factoren is en hoe de toegekende bedragen zich verhouden tot de verzochte.

Ontslag van managers en directeuren wordt veelal gebaseerd op de h-grond, het in de wetsgeschiedenis genoemde ‘verschil van inzicht’ en andere relatief vage omstandigheden als een ‘vertrouwensbreuk’; ‘tegenvallende resultaten’ of ‘gebrek aan draagvlak’. Dat heeft inmiddels tot de nodige jurisprudentie geleid.
De vraag rijst of de h-grond en het genoemde ‘verschil van inzicht’ geschikt zijn voor een dergelijk ontslag. Ik beantwoord die vraag op basis van uitgebreid onderzoek van de wetsgeschiedenis, literatuur en jurisprudentie alsmede mijn ervaringen in de praktijk genuanceerd positief en meen dat de h-grond voor deze doelgroep eerder tot een voldragen en geaccepteerde ontslaggrond kan leiden.