In dit artikel wordt een cijfermatig overzicht gegeven van de eerste twee jaar Wwz. Inzichtelijk wordt hoe vaak een ontslaggrond is aangevoerd en wat de verhouding is tussen het aantal toe- en afwijzingen. Ook wordt ingegaan op de hoogte van de billijke vergoeding. Naast een algemeen overzicht worden de cijfers ook per rechtbank weergegeven.

Bij de aanzegplicht is niet altijd duidelijk welke sanctie heeft te gelden, of deze altijd schriftelijk moet plaatsvinden en of sancties kunnen cumuleren. Mede gelet op de korte vervaltermijnen onder de Wwz is eveneens van belang de vraag of een mededeling van de werkgever door de werknemer moet worden opgevat als opzegging of aanzegging. Op basis van de rechtspraak concludeert de auteur dat rechters mondeling aanzeggen mondjesmaat toestaan en dat over de cumulatie van sancties weinig wordt geprocedeerd. De verhouding tussen opzeggen en aanzeggen is volop in ontwikkeling en de lijn lijkt te zijn dat een aanzegging niet een opzegging kan zijn.

Al sinds de inwerkingtreding van de Wwz bestaat de vraag hoe de hoogte van de billijke vergoeding moet worden bepaald. In het New Hairstyle-arrest beantwoordde de Hoge Raad onder andere de vraag of de gevolgen van het ontslag als gevolg van het ernstig verwijtbaar handelen van de werkgever mogen worden meegenomen bij de bepaling van de hoogte van de billijke vergoeding bevestigend. De auteurs bezien hoe het arrest van invloed is op de verschillende billijke vergoedingen en maken daartoe een vergelijking met de oude 681-schadevergoeding. Uiteindelijk worden handvatten gegeven tot een juiste onderbouwing van de hoogte van de billijke vergoeding te komen.

In dit artikel wordt onderzocht hoe de rechter de wetsgeschiedenis gebruikt bij de rechtsvinding. Aan de hand van een theoretisch kader wordt Wwz-jurisprudentie geanalyseerd op een aantal arbeidsrechtelijke terreinen die door de Wwz zijn gewijzigd.

In artikel 7:673 BW is geregeld in welke gevallen een transitievergoeding verschuldigd is, maar die opsomming van beëindigingsmodaliteiten lijkt niet volledig te zijn. Janssens onderzoekt verschillende wijzen van beëindiging betoogt onder meer dat de transitievergoeding ook verschuldigd is indien een arbeidsovereenkomst van rechtswege eindigt door het intreden van een ontbindende voorwaarde, alsmede indien het gerechtshof op grond van artikel 7:683 lid 5 of 6 BW een einde maakt aan de arbeidsovereenkomst.

De auteur analyseert de rechtsfiguur ‘herstel van de arbeidsovereenkomst’ aan de hand van de wetsgeschiedenis, theorie, recente rechtspraak van de Hoge Raad (Mediant- en Vlisco-beschikkingen) en een statistische analyse van lagere rechtspraak onder de Wwz.

De bedenktermijn in de beëindigingsovereenkomst en het vormvereiste van schriftelijkheid is een nieuw fenomeen. In dit artikel wordt het schriftelijkheidsvereiste onderzocht in het licht van het algemeen vermogensrecht en wordt de arbeidsrechtelijke bedenktermijn vergeleken met andere bedenktermijnen uit het civiele recht. Ten slotte wordt een aantal casusposities behandeld.

De invulling van het begrip opvolgend werkgeverschap sinds de Wwz roept vele vragen op die niet volledig door de wetgever lijken te zijn voorzien. De auteurs geven een uiteenzetting van knelpunten die daarbij in het oog springen.

De vraag naar de toelaatbaarheid van de voorwaardelijke ontbinding onder de Wet werk en zekerheid (Wwz) heeft de gemoederen flink beziggehouden. De opvattingen in de lagere rechtspraak en de literatuur liepen uiteen. Dat Kantonrechter Enschede op 20 mei 2016 de Hoge Raad prejudiciële vragen stelde op de voet van artikel 392 Rv, was derhalve niet vreemd. Het antwoord van de Hoge Raad, gegeven in een beschikking van 23 december 2016 (Mediant/werknemer) staat in deze bijdrage centraal. Wordt met deze beschikking het voorwaardelijke-ontbindingsdossier gesloten?

Kan een wettelijk verschuldigde transitievergoeding cumuleren met een tussen een WNT-plichtige instelling en een topfunctionaris overeengekomen ontslagvergoeding, indien de som van de vergoedingen hoger uitvalt dan het WNT-maximum van € 75.000?
Volgens de Kantonrechter Amsterdam staat het een WNT-plichtige instelling en een topfunctionaris niet vrij naast de transitievergoeding een ontslagvergoeding overeen te komen, althans voor zover deze samen boven het WNT-maximum zouden uitkomen.
In dit artikel wordt aan de hand van de WNT, Wwz en wetsgeschiedenis betoogd dat de transitievergoeding wel degelijk kan cumuleren met een ontslagvergoeding, ook als de transitievergoeding en de ontslagvergoeding gezamenlijk meer bedragen dan het WNT-maximum.

De ontbindende voorwaarde lijkt niet meer te passen binnen het Wwz stelsel

De Wwz heeft geen verandering gebracht in de (on)mogelijkheid om een ontbindende voorwaarde op te nemen in de arbeidsovereenkomst

De afspiegeling die werkgever verplicht moet maken bij ontslagen wegens bedrijfseconomische redenen, is een moeilijke opgave. De regels die het UWV heeft opgesteld zijn naast lastig, ook nog eens incompleet en ze worden niet altijd goed uitgevoerd. In dit artikel gaat de auteur in op de doelstelling van afspiegeling en hoe dit doel (beter) bereikt kan worden.