Voor veel mensen met een functiebeperking geldt dat zij op wettelijk geregelde voorzieningen moeten vertrouwen voor hun basale levensbehoeften. De aannames van de wetgever betreffende welke noden van deze groep tot de verantwoordelijkheid van de maatschappij behoren, bepalen dus de mate waarin zij in deze behoeften kunnen voorzien en hoe zij – en hun omgeving – hun leven kunnen inrichten. In dit artikel wordt onderbouwd waarom de huidige aannames van de wetgever een grote groep mensen met een functiebeperking in de steek laten. In de participatiemaatschappij staan deelname aan de reguliere arbeidsmarkt en vertrouwen op het eigen netwerk namelijk centraal. Dientengevolge schiet de huidige sociale zekerheid voor mensen die niet of niet gedeeltelijk kunnen werken en geen daadkrachtig netwerk te hebben, veelal tekort. Een begin van de oplossing van dit probleem, zo wordt voorgesteld, is het opnieuw waarderen van bijdragen buiten de reguliere arbeidsmarkt en het uitbreiden en bestendigen van de voorzieningen voor mensen met een functiebeperking.

The 20th anniversary of this journal is a good reason to glance back at developments with restorative justice for children and young people. Can we say that restorative youth justice has become mature? Some core events and articles about developments in Belgium, the Netherlands and elsewhere are discussed, paying attention to young suspects as well as victims. Subsequently, the embedding of restorative justice in youth laws is discussed. Finally, the article focuses on the question what should be done to improve the implementation into an effective, child friendly and ‘rights based’ youth sanction model.

This article discusses the concepts of society and community involvement as they appeared in the articles of the Dutch-Flemish Tijdschrift voor Herstelrecht (Journal of Restorative Justice) during last 20 years. It shows how the journal from its very beginning adopted a strong focus on criminal justice reform, although restorative practices within the community occupied a considerable space in the consecutive volumes as well. Studies on restorative justice programmes in Belgium and The Netherlands, such as victim-offender mediation and family-group conferences, revealed a predominant orientation on interpersonal relationships stressing the role of the community of care. In the same sense, also community mediation and other community oriented restorative practices focus on the personal well-being of people and the improvement of personal and social relationships. Hence, both theory and practice face two important challenges in developing restorative justice: (1) which role to give to a larger community and how to operationalize its involvement, and (2) how to deal with underlying causes of crime and social-structural injustices? Referring to European action-research projects and to conceptual models developed outside Europe, a case is made for designing restorative justice methodologies and programmes involving civil society in a more encompassing way and linking micro to macro societal levels. Developing strategic alliances with new social movements could be the way forward.