The Dutch youth policy limits itself to children who have or cause problems. Our Youth Law is even only related to youth care.
The consequences are disastrous: the results are extremely poor, especially in comparison with other countries. Scandinavian and Eastern European countries have a comprehensive infrastructure to offer children a useful, relaxed and pleasant leisure time. The motto of these leisure time organisations is inclusion. They choose for dilution (some criminal or civil law children are placed together with normal children), while we organise compaction of the problems (we put them all together in one institution).
The Netherlands prefers an unbalanced youth policy, where anything has been professionalized, whereby we look at children through worrying glasses. We do not see chances for development, but worrisome developments.
Politicians do not want to be informed about a better solution. They are consciously incompetent. Criminal law should look at that situation.

In this article Emese von Bóné discusses the main findings of a Netherlands research (report) into the origin and functioning of the Belgian justice de paix and the French juge de proximité, the successor of the French justice de paix. The report also provides avenues how this type of adjudication could be implemented in the Dutch administration of justice.

Crises and disasters can seriously affect the health, well-being and functioning of the people involved. From a governance perspective, it is important that public leaders and crisis managers are aware of what the psychosocial dimension of crisis management entails. The objective of the current contribution is to analyse dilemmas and challenges described in evaluations of crises that occurred in the Netherlands between 2012 and 2016. Thirty-six evaluations were analysed against the background of a theoretical framework combining crisis leadership tasks and psychosocial support principles along the crisis life cycle. Public leaders and crisis managers had to deal with classical crisis problems concerning coordination, collaboration and communication. Other recurring themes were linked to social media, and the tension between tasks such as meaning making (social recognition), account giving and learning. Moreover, the analysis illustrates how difficult it is to gain insight into the needs, problems and vulnerabilities of the individuals and groups affected.

Efficiënt en effectief handhaven wordt steeds belangrijker ondanks toenemende taken, drukte, een enorm werkgebied en schaarse capaciteit. Dat is de grootste uitdaging waar de Amsterdamse handhaving voor staat. Een informatiegestuurde werkwijze moet soelaas bieden, maar de praktijk blijkt weerbarstig. De rekenkamer volgde de inspanningen van de gemeente Amsterdam en trekt daaruit vier lessen voor een succesvolle informatiegestuurde handhaving op het lokale niveau.

In the past five years, the Council of State, the National Ombudsman and several academics have criticized the way in which new legislation has been made. In their view, principles of law and the rule of law are insufficiently uphold due to an instrumentalist view on law. This criticism urged the authors to conduct an empirical study into the question how legislative drafters deal with legislative plans which are problematic from a legal or rule of law point of view, and how they justify their role in the legislative process. This study is explorative and qualitative in nature. During the summer of 2018, 24 legislative lawyers from five different Dutch ministries have been interviewed. The results show that the role of legislative lawyers can best be characterized as constructively critical. As their tasks encompass much more than solely the actual drafting of legislation, they more and more resemble their colleagues from the policy department. The authors suggest that legislative lawyers should articulate their distinctive professional ethics in order to strengthen the checks and balances within the ministries.

The new Belgian law on collaborative conflict resolution installs a disqualification clause, which parties have to sign before starting the negotiations. If they cannot resolve their dispute, they agree to stop the negotiations in advance. What skills do the lawyers need to make collaborative conflict resolution a success?

Binnen het arbeidsrecht en meer specifiek het ontslagrecht, kent de zeevarende een aparte positie. In dit artikel wordt ingegaan op de verschillende manieren waarop de zee-arbeidsovereenkomst kan eindigen en wordt aandacht besteed aan het recht op repatriëring van de ontslagen zeevarende. Daarbij wordt een vergelijking gemaakt met het reguliere ontslagrecht.

Dit artikel gaat in op het belang van participatie in de energietransitie, de wijze waarop participatie thans is geïmplementeerd en beoordeeld wordt door de rechter, de nieuwe participatie-instrumenten zoals die worden voorgesteld in de Omgevingswet, de Klimaatwet en het Klimaatakkoord en een analyse van deze instrumenten.

Medische zorg is te beschouwen als een hoogkritisch proces, waarbij de belangen en risico’s voor zowel patiënt als zorgprofessional groot zijn en de zorgverleners geacht worden optimaal te presteren in een steeds complexere multidisciplinaire context. Het is dan ook relevant om te beschouwen welke factoren van invloed zijn op het presteren en falen in het medische domein. Dit artikel beoogt deze materie te belichten vanuit de optiek van het vakgebied Human Factors. Al ligt daarbij de focus op de zorg, ook een parallel met de rechtspraktijk wordt getrokken.

De Wet zorg en dwang (Wzd) vervangt op 1 januari 2020 de Wet Bopz als het gaat om mensen met een psychogeriatrische aandoening of een verstandelijke beperking. Minister De Jonge (VWS) heeft op 5 juli 2019 na uitvoerig overleg met het veld in een Kamerbrief kenbaar gemaakt dat 2020 een overgangsjaar wordt voor de Wzd. In dit artikel wordt de stand van zaken en de actuele inhoud van de Wzd besproken.

In the past twenty-five years, a lot of attention is paid to a more victim-aware and restorative justice focused policy in prisons in Belgium and The Netherlands, striving for a restorative culture and climate in the institutions (among prisoners and staff) and for more restorative practices like victim-awareness programs and mediation. The focus is primarily on the prison structure and culture, striving to create a more restorative prison culture and climate in the institutions. In this article we argue for a shift from this system-focused pursuit of ‘estorative detention’ to the restorative reintegration of prisoners at the individual level, and by this supporting their desistance from crime. We present a conceptual framework for restorative reintegration in and outside prison as a strengths-based approach, with attention to the structural and individual elements that supports their desistance from crime.

Op 18 januari 2019 liet de Hoge Raad zich uit over de verhouding tussen het Nederlandse grondenstelsel en concernbrede herplaatsingsvereiste enerzijds en het afvloeiingsbeleid van het internationale Shell-concern anderzijds. In deze bijdrage analyseert de auteur de betekenis van de beschikking voor de plaats van het (internationale) concern in het Nederlandse ontslagrecht. Hij concludeert dat de beschikking van de Hoge Raad goed past binnen het systeem van de Ontslagregeling, waarin de wetgever op casuïstische wijze recht probeert te doen aan het concernlidmaatschap van de werkgever. Met die gefragmenteerde benadering is ook het probleem gegeven: zij stoelt niet op een duidelijke visie op het concern en leidt tot rechtsonzekerheid. In dat licht schetst de auteur enige gezichtspunten ten aanzien van de reikwijdte van het concernbrede herplaatsingsvereiste.

De groei van de inkomens- en welvaartsongelijkheid – samen ook wel als economische ongelijkheid aangeduid – wordt gezien als een van de grootste hedendaagse maatschappelijke problemen. Redistributie (herverdeling) van middelen, macht en risico’s kan de groei van economische ongelijkheid tegengaan. Dit artikel verkent de relatie tussen het Nederlandse arbeidsrecht en redistributie. Dit gebeurt door aan te haken bij de (internationale) discussie over de grondslagen van het arbeidsrecht. Op drie onderdelen van het arbeidsrecht wordt in dit kader dieper ingegaan: (1) collectieve arbeidsvoorwaardenvorming, (2) gelijke behandeling en (3) de regulering van atypische of flexibele arbeid. De auteur betoogt dat redistributie als een van de doelen van het arbeidsrecht gezien kan worden. Redistributie is sterk verbonden met ongelijkheidscompensatie, toch kan het onder omstandigheden nuttig zijn om de focus specifieker op redistributie te leggen.

In dit artikel wordt besproken in welk financieelrechtelijk hoekje virtuele valuta vallen en de activiteiten met betrekking tot virtuele valuta en welke criteria daarvoor belangrijk zijn. In dit kader worden de cryptoplatformen besproken en de partijen die virtuele valuta beheren of middelen beheren ter belegging in virtuele valuta. In dit verband wordt ingegaan op de komende vergunningplicht voor bepaalde cryptoplatformen en op de Wwft-verplichtingen die in dit verband ook voor die partijen zullen gelden.

In Circles of Support and Accountability (COSA) a group of trained and supervised volunteers support a medium to high-risk sex offender in his process of re-entry after detention. Sex offenders participate on a voluntary basis. Circles have a double aim: the prevention of new sexual offences and the rehabilitation of the sex offender. Circles offer social inclusion and support for behavior change, and monitor risk. They are embedded in the professional network of sex offender after care. Through a professional circle coordinator relevant information is circulated between the circle and professional agencies, to enable adequate support and interventions. Effect studies show that COSA contributes to a reduced risk of reoffending. The model was developed in Canada almost 25 years ago and has been picked up by a growing number of countries in Europe, the America’s, Asia, as well as Australia and New Zealand. Variations in the model become apparent and raise questions about the essentials of COSA.

In this exploratory contribution, the central question is what will happen to students when they leave school and start looking for a job in security care. Three developments are addressed in this context: firstly, there are organizational changes: the municipal level has become increasingly important; in the second place, the complexity of the casuistry with which professionals are confronted is highlighted, and in the third place attention is paid to undesirable behavior with which professionals may be confronted while performing their work. What do these aspects mean for the resilience of the upcoming professional and the preparation for working life during training?

How does the police deal with conflict resolution and (referrals to) mediation? Is this perceived as relevant within the new national police organization? This article elaborates on work processes within the National Police, including ZSM-settlements, the punitive aspects of police culture and the impoverishment of neighborhood-oriented police work. It is concluded that there is little room within the police for responsive approaches to crime and social unsafety. However, there are still police professionals who question ‘assembly line’-processing of criminal cases, support restorative justice strategies and try to improve the citizen-empowerment in neighbourhoods.