De informatieverplichting bij overgang van onderneming heeft in de nationale rechtspraak nooit een grote rol gespeeld. Dat lijkt te zijn veranderd door hetgeen de Hoge Raad in het arrest Bos/Pax heeft overwogen: onvoldoende informatievoorziening kan ertoe leiden dat de werknemer geen afgewogen keuze heeft kunnen maken wel of niet mee over te gaan, hetgeen tot gevolg kan hebben dat een niet-overgegane werknemer jaren later alsnog een andere werkgever blijkt te hebben. Deze uitspraak heeft daarom belangrijke gevolgen voor de praktijk.

In deze annotatie wordt de jurisprudentie van de Hoge Raad inzake artikel 3:310 lid 1 BW op een rij gezet. Het arrest van 9 oktober 2009 past in de lijn van eerdere jurisprudentie. Het daadwerkelijk in staat zijn een vordering in te stellen lijkt bepaald te worden door welhaast absolute zekerheid over het lijden van schade. De subjectieve kennis van de benadeelde wordt zo bepaald aan de hand van een objectief vast te stellen moment.

In deze bijdrage bespreekt de auteur het HR-arrest ComSystems/Van den End q.q., waarin toepassing wordt gegeven aan de normen die gelden voor een indirecte doorbraak van aansprakelijkheid van een moedervennootschap jegens schuldeisers van haar dochtermaatschappij.

In deze bijdrage bespreekt de auteur aan de hand van de uitspraak van de Rechtbank Arnhem van 10 juli 2009 wat de uitleg is van een statutaire kwaliteitseis en wat de gevolgen zijn indien sancties op het niet meer voldoen aan de kwaliteitseis ontbreken.

In deze bijdrage bespreekt de auteur de uitspraak van de Rechtbank Rotterdam van 16 april 2009 en de gevolgen van de formele benadering bij de beëindiging van de overblijvende aansprakelijkheid uit de 403-verklaring.

In deze bijdrage bespreekt de auteur de voors en tegens van de verschillende versies van het wetsvoorstel betreffende artikel 2:216 BW. Daarnaast gaat zij in op de vraag wat dit voorstel uiteindelijk zou moeten behelzen.

In deze bijdrage bespreekt de auteur naar aanleiding van nieuwe ontwikkelingen in de markt ten gevolge van de kredietcrisis, waaronder de zaak SEC v. Rorech and Negrin, de vraag hoe handel in credit default swaps met gebruikmaking van voorwetenschap moet worden geplaatst binnen het kader van de Nederlandse voorwetenschapsregelgeving.

Conservatoir derdenbeslag ten laste van banken is in beginsel door de wetgever toegestaan. Een uitspraak van het gerechtshof te Amsterdam lijkt de mogelijkheid om dergelijk beslag te leggen echter aanzienlijk te hebben beperkt en voor bepaalde banken zelfs te hebben uitgesloten.

Bouwman en de Weerdt-de Jong beantwoorden in hun bijdrage de vraag in hoeverre belangrijke onderdelen van de Nederlandse Wet Vpb 1969 verenigbaar zijn met de vrijheden die zijn verankerd in het EG-verdrag, Alvorens deze vraag te beantwoorden schetsen zij een beeld van de rol van het Europese recht op het terrein van de winstbelastingen. Zij komen tot een achttal conclusies en doen waar nodig een aanbeveling tot wijziging.

Ingevolge het Cartesio-arrest mogen lidstaten beperkingen stellen aan de mogelijkheden voor naar hun recht opgerichte vennootschappen om de zetel te verplaatsen naar een andere lidstaat met behoud van rechtspersoonlijkheid naar het recht van de lidstaat van oprichting. Het beletten van een vennootschap om haar zetel grensoverschrijdend te verplaatsen met wijziging van het toepasselijke recht (re-incorporatie kan wél een op grond van artikel 43 EG-Verdrag niet-toegestane beperking van de vrijheid van vestiging vormen. Re-incorporatie is sinds enkele jaren mogelijk door middel van een grensoverschrijdende juridische fusie. Het Cartesio-arrest lijkt re-incorporatie via een grensoverschrijdende zetelverplaatsing mogelijk te maken.