In deze bijdrage wordt de recente rechtspraak in whiplashzaken besproken. De huidige lijn in de rechtspraak wordt vervolgens zowel vanuit juridisch als vanuit medisch perspectief belicht, waarbij onder meer aandacht wordt besteed aan de richtlijnen van de NVN en de behandelbaarheid van subjectieve gezondheidsklachten. De auteurs gaan onder meer in op de vragen of de huidige lijn in de rechtspraak wel een gewenste ontwikkeling is en of de rechter niet te veel zijn eigen (niet medische onderbouwde) weg gaat in whiplashzaken. De auteurs pleiten voor het aannemen van een beperkte looptijd in whiplashzaken.

Gezondheidsaspecten; de planregeling met vaste afstanden tussen woningen en intensieve veehouderijen is onvoldoende gemotiveerd. De voorwaarde van een gezondheidseffectscreening bij toepassing van wijzigingsbevoegdheid voor uitbreiding is onvoldoende objectief begrensd.

Surveillance measures in public places such as train stations, large events or business premises are aimed at increasing security at those specific locations. They enable people to move around securely at public (high) risk locations. However, people often experience these measures as an obstacle. Too much security often results in limitations of freedom of movement and violations of privacy. Could surveillance measures be designed in such a way that they are perceived more as a ‘service’? The authors studied the variables that influence whether people experience surveillance as a service or as a hindrance. At three surveillance locations (Schiphol Airport, Hoog Catharijne shopping area and Amersfoort railway station) more than thousand visitors were surveyed. They were asked how they experienced service and security on the site. The results show that there are differences in service perception in relation to security measures at the three locations studied. They show how the tension between service and safety can be reduced and provide clues for improving security measures. The results can be used by owners of public locations, surveillance stakeholders or private companies for the optimalisation and re-design of a location, as their goal is to attract loyal visitors, who are not frustrated and are willing to use the location frequently, and who preferably speak positively about the location to others. Also the security measures themselves can be improved, both technical security measures as well as human security measures.

Euthanasie; zorgvuldigheidseisen; onvoldoende onderbouwing ondraaglijk lijden

Doorhaling inschrijving BIG-register; automatische overname; in buitenland opgelegde maatregel; beroep op hardheidsclausule; onderzoek IGZ; doorhaling niet noodzakelijk voor patiëntveiligheid; hoger beroep gegrond

Aanwijzing; feitelijke non-actiefstelling; onrechtmatig

Psychiater; reorganisatie psychiatrisch centrum; eenzijdige wijziging behandelovereenkomst; klaagster ontvankelijk in al haar klachten; overmacht; geen onzorgvuldig handelen

Deze kroniek bevat een overzicht van de jurisprudentie inzake de Wet marktordening gezondheidszorg vanaf juni 2012 tot september 2014. De jurisprudentie betreft geschillen over de budgettering, de kapitaallasten, procedurele aspecten en handhavingsbeslissingen. De jurisprudentie in deze kroniek markeert het einde van de budgetfinanciering.

In deze bijdrage wordt onderzocht of een bestuurderstoets voor de zorg wenselijk is, gezien de huidige en voorgestelde instrumenten, zoals het strafrechtelijk en civielrechtelijk bestuursverbod en de vergewisplicht, om (potentieel) disfunctionerende bestuurders uit de zorg te weren. De auteur is van mening dat de bestuurderstoets een aanvullend instrument kan zijn. Daarmee is het antwoord op de wenselijkheidsvraag nog niet gegeven omdat er een aantal nadelen verbonden is aan een bestuurderstoets. Daarnaast wordt een alternatieve oplossing onderzocht om disfunctionerende bestuurders te weren, namelijk een bepaling in de herziene Woningwet. Daaraan zitten ook de nodige haken en ogen. De drempels voor het weren van bestuurders mogen in elk geval niet te laag zijn.

Het (commerciële) aanbod van tests of ‘health checks’ die gezondheidsrisico’s aan het licht kunnen brengen, neemt in rap tempo toe. De overheid dient consumenten die daarvan gebruik willen maken in principe vrij te laten dat te doen. Tegelijkertijd dient zij hen te beschermen tegen de (fysieke en psychische) schade die ze daarbij kunnen oplopen. In dit artikel wordt het juridische kader dat dit soort schade moet tegengaan, onder de loep genomen. Uit een analyse hiervan komt naar voren dat er aanleiding is dit, ter bescherming van consumenten, aan te scherpen.

Verzoeken van psychiatrische patiënten om hulp bij zelfdoding moeten behoedzaam worden beoordeeld, maar inwilliging ervan past binnen de geldende regels. Na jarenlange terughoudendheid neemt de bereidheid onder psychiaters om verzoeken om hulp bij zelfdoding van psychiatrische patiënten serieus te nemen toe. Sommige juristen bepleiten een aanpassing van de toetsingsprocedure in deze gevallen. Daarvoor is echter geen reden.

Recently there’s a lot of debate within the Netherlands about the criminality of assistance by someone who’s not a doctor towards the death of a loved one. In the Heringa lawsuit a son has helped his (step)mother who wished to no longer live (considered her life to be ‘completed’) to die at an age of 99. The helper non-doctor risks criminal pursuit and punishment. The central argument of the lobby to establish a more humane approach towards the persevered need is personal autonomy. This article aims to clarify the debate and to stimulate another way of thinking towards the situation of, mostly, elderly who want to decide and act independently regarding their death.

Het stelsel van langdurige zorg wordt ingrijpend hervormd. Een van de onderdelen van de hervorming is de vervanging van de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (hierna: AWBZ) door de Wet langdurige zorg (hierna: Wlz). Een belangrijk verschil tussen de AWBZ en de Wlz betreft de doelgroep: alleen mensen met een zware, langdurige zorgvraag hebben aanspraak op Wlz-zorg. Op het gebied van verzekerde prestaties, leveringsvormen en verwezenlijking van verzekerde prestaties bestaan veel overeenkomsten tussen de AWBZ en de Wlz.

Art. 10 lid 2 sub d, e en g Wob; art. 7 lid 3 Kwzi; openbaarmaking; weigering Wob-verzoek; beroepsgeheim; IGZ

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM of Hof) heeft in het verslagjaar 2013-2014 een groot aantal voor het gezondheidsrecht interessante uitspraken gedaan. Het Hof heeft zich onder meer uitgelaten over de inzagebevoegdheid van een toezichthouder in patiëntendossiers, de (on)redelijkheid van een absolute verjaringstermijn bij letselschadezaken, de bevoegdheid van een lokale overheid om een zorgindicatie naar beneden bij te stellen en het onderscheid tussen het vrijwillig weigeren van zorg en het nalaten goede zorg te bieden. En op de valreep van het zittingsjaar nam het Hof nog een voorlopige maatregel, waardoor het besluit tot staking van de voedsel- en vochttoediening aan een patiënt zonder levensperspectieven niet ten uitvoer kon worden gebracht. Dit en andere hieronder te bespreken onderwerpen zijn ook in Nederland actueel.

Toelatingsovereenkomst; onrechtmatige daad; leer van de kansschade