In het afgelopen decennium is in de (lagere) jurisprudentie op uiteenlopende wijze geoordeeld over de omvang van de 403-aansprakelijkheid van de moedermaatschappij voor uit arbeids- en andere duurovereenkomsten voortvloeiende verplichtingen van haar vrijgestelde groepsmaatschappij (hierna dochtermaatschappij). De centrale vraag daarbij was telkens of deze aansprakelijkheid alleen geldt voor verplichtingen voortvloeiend uit tijdens de aansprakelijkstellingstelling aangegane arbeidsovereenkomsten of tevens voor verplichtingen voortvloeiend uit voor de aansprakelijkstelling aangegane arbeidsovereenkomsten en, indien dat laatste het geval was, of de aansprakelijkheid dan alleen voor gedurende de aansprakelijkstelling uit arbeidsovereenkomsten voortvloeiende verplichtingen geldt of ook voor daarvoor reeds uit arbeidsovereenkomsten ontstane verplichtingen.

The Netherlands fire safety regulations require certain types of buildings to have a direct connection between the building fire alarm system and the dispatch centre of the fire brigade. These automatic fire alarm systems are mandatory for example in premises where inhabitants such as small children or elderly people have limited self-evacuation capabilites in case of fire. These automatic fire alarms aim at saving lives by a faster response of the fire brigade. However, the fast majority of these automatic alarms are false. As a result these calls constitute a considerable and undesirable drain on the fire brigade resources. These calls cause unwanted direct costs (salaries) and indirect costs (road accidents due to fire brigade mobilisation) apart from the regular maintenance costs. Up to now no data is available for the costs and benefits of the system of automatic fire alarms. This article describes the results of a study of the automatic fire alarm system in the region Twente. The yearly social costs are calculated at about € 3 million. In order to calculate the benefits all incident reports from automatic fire alarms during a period of 29 months have been investigated. In this period no call form an automatic fire alarm system has occured in which the fire brigade had to deploy its resources for a live saving or evacuation action.

Door dubbelzinnig taalgebruik in artikel 6:104 BW en een tweeslachtige parlementaire doelstelling wordt dit artikel weinig toegepast in de praktijk. Op 18 juni 2010 heeft de Hoge Raad in twee arresten – Setel/AVR en Ymere/X – artikel 6:104 BW aanzienlijk ruimer geïnterpreteerd in verschillende opzichten. De rechter wordt nu veel vrijheid gegund bij het bepalen van een vergoeding in het geval dat de benadeelde schade heeft geleden en de aansprakelijke winst heeft genoten, mits de vergoeding de vermoedelijke schade niet aanmerkelijk overschrijdt. Aan de begroting van de vermoedelijke schade worden echter geen hoge eisen gesteld. Te verwachten valt daarom dat justitiabelen geen flauw idee zullen hebben hoe groot de vergoeding zal zijn wanneer de rechter overgaat tot toepassing van artikel 6:104 BW. Daardoor komen de rechtszekerheid en een eerlijke rechtsbedeling op de tocht te staan.

Het wetsvoorstel tot wijziging van de Successiewet heeft de Successiewet op een aantal ingrijpende maatregelen gewijzigd. In deze bijdrage wordt ingegaan op de na 15 september 2009 doorgevoerde wijzigingen in de bedrijfsopvolgingsfaciliteit in de Successiewet. Tevens bespreekt de auteur een aantal ‘klassieke’ fictiebepalingen en de specifieke gevolgen per wetsbepaling. Dit alles gebaseerd op de wettekst zoals die op 17 december 2009 door de Eerste Kamer is aanvaard, en op 1 januari 2010 in werking is getreden. Uit de analyse van de auteur blijkt dat de wetswijzigingen in een aantal gevallen verstrekkende gevolgen hebben die, als zij al gerechtvaardigd kunnen worden vanuit het systeem van de wet, toch een aanzienlijke en onverwachte fiscale last kunnen leggen op de schouders van fictieve verkrijgers.

Gedeputeerden van de provincie Gelderland doen aan Vitesse c.s. een toezegging. Deze wordt niet nagekomen. Vitesse spreekt daarop de provincie aan. De rechtbank wijst de vorderingen van Vitesse c.s. af. Het hof oordeelt eveneens dat de provincie niet contractueel gebonden is aan de toezegging, maar tevens dat de provincie wel onrechtmatig heeft gehandeld jegens Vitesse c.s. De Hoge Raad laat het arrest van het hof in stand. In het artikel wordt het arrest van de Hoge Raad geanalyseerd.

In deze kroniek belichten de auteurs de recente ontwikkelingen op het gebied van het Europese aanbestedingsrecht over de periode van januari 2009 tot juli 2010. Op wetgevingsgebied is een belangrijke recente ontwikkeling de implementatie van de herziene EG-handhavingsrichtlijnen in de Nederlandse rechtsorde door inwerkingtreding van de Wet implementatie rechtsbeschermingsrichtlijnen aanbesteden (Wira). Daarnaast heeft het Hof van Justitie in het afgelopen anderhalf jaar veel (meer dan twintig) arresten gewezen op het gebied van Europees aanbestedingsrecht. Terugkerende onderwerpen in deze arresten die wij in deze kroniek zullen behandelen, zijn de subjectieve werkingssfeer van de Europese aanbestedingsrichtlijnen (het begrip aanbestedende dienst/publiekrechtelijke instelling), de objectieve werkingssfeer van de Europese aanbestedingsrichtlijnen (gebiedsontwikkeling en dienstenconcessies) en de uitzonderingen op de werkingssfeer (vanwege dwingende redenen van algemeen belang), alsmede uitsluiting van ondernemingen en werkelijke mededinging.

De auteur bespreekt het vonnis van de kantonrechter te Utrecht d.d. 21 juli 2010, waarin is beslist dat aandeelhouders en tevens indirect bestuurders van een vennootschap niet persoonlijk aan een door hen ondertekende huurovereenkomst zijn gebonden. Met toepassing van de wilsvertrouwensleer ex artikel 3:33 en 3:35 BW oordeelt de kantonrechter dat geen rechtshandeling tot het aangaan van het medehuurderschap tot stand is gekomen.

Schadevergoeding wegens het niet tijdig nemen van een handhavingsbesluit. Geluidvoorschriften strekken niet alleen tot bescherming tegen aantasting woongenot van omwonenden maar ook van de daaruit voortvloeiende (economische) belangen van verhuurder zoals huurderving.

Appellante als overtreder aan te merken nu zij op basis van de huurovereenkomst verantwoordelijk is voor de naleving van de milieueisen. Daaraan doet niet af dat zij geen exploitant van de inrichting is.

In het arrest Doerga/Ymere heeft de Hoge Raad beslist dat het de rechter in geval van contractueel verboden onderverhuur in verband met de extra (bouw)kosten die dat voor een woningbouwvereniging oplevert, is toegestaan de geleden schade te begroten op de winst. In dit artikel gaat de auteur na in hoeverre er een daadwerkelijke rechtvaardiging is om de schade in die gevallen op de winst te begroten. Mede aan de hand van de Duitse doctrine en rechtspraak – waarin over een vergelijkbaar geval is beslist – komt de auteur tot de conclusie dat er veel voor is te zeggen om de schade slechts op de winst te begroten, indien het geschonden recht economische waarde vertegenwoordigt voor de rechthebbende. Dit resultaat kan binnen het Nederlandse recht worden bereikt via de causaliteitstoets van art. 6:98 BW.

In zijn Müller-arrest heeft het Hof van Justitie van de Europsese Unie (hierna: Hof van Justitie) duidelijk aangegeven onder welke omstandigheden welke onderdelen van een gebiedsontwikkeling Europees moeten worden aanbesteed. De ontwikkeling en realisatie van vastgoed met een private bestemming hoeft in beginsel niet mee te worden aanbesteed met de publieke delen, indien aanbestedende dienst en ontwikkelaar vasthouden aan hun eigen rol.

The use and expenditure of the Legal Aid System is ever increasing. In addition, some people make use of the Legal Aid System more often than others. In fact, a small percentage of clients (2,6%) uses a substantial part (11,2%) of the legal aid. This paper sheds light on the occurrence of multiple use of legal aid and gives insight into the frequency and characteristics of multiple use.
In the research described in this article, we have made use of the data from 2000 until 2009 concerning legal aid that was provided by the Legal Aid Board. This dataset contains over 3 million cases (so-called certificates that are issued by the Board). The main difference between this research and other (paths to justice) studies is that the dataset contains actually provided legal aid and not self-reported problems by clients. Therefore, the representativeness is guaranteed and no false recollections can occur. At the same time, this means that the research is limited to people who are entitled to legal aid (approximately 39% of the Dutch population) and have actually received a certificate.
The results show that the provision of legal aid leads to new cases for which legal aid is again provided. Also, certain certificates coincide with and act as a trigger for certain other certificates. In the discussion we clarify the significance and implications of the results that are presented. Furthermore, we discuss the recently ordered budget cut in legal aid in the Netherlands. We describe ways to decrease the use and expenditure of the Legal Aid System, some of which are already implemented in the system. Finally, we discuss possible other (non-legal) problems that can be experienced by multiple users of the Legal Aid System.

The question of social engineering is an important aspect of debates on security: up to what point can undesired behavior be corrected, prevented or diminished? To what extent is human behavior malleable? This article is a reflection on the development of social engineering, through the lense of the developments in the north of Amsterdam. It is an area that can be seen as a laboratory, a testing ground for the social democratic dream to create a new man, by uplifting and disciplining the urban poor. The central thesis is that the present redevelopment of Amsterdam Noord is predicated upon a shift in governmental strategy: from social engineering to spatial engineering. Location is arguably no longer used to uplift the population, presently the social composition of the population is being changed to uplift the location.

In this article the focus is on conflicts in the legal protection of incapable adults. First a short explanation is given of protection measurements in Dutch family law. Second is discussed in which cases judges appoint or should appoint professional guardians instead of a member of the family of the incapable adult. The central issue in this article is the role of the guardian as an ‘arbiter’ in conflicts. According to his task he cannot be independent, because his primary task is to care for the interests of the incapable person. This may bring him in conflict with other parties involved. Particularly the fact that the guardian himself can be a party in a conflict makes his position and role special. Therefore, some methods of possible strategic interaction from the perspective of the guardian are discussed.

De auteur bespreekt het vruchtgebruiktestament en gaat daarbij in op een aantal wijzigingen die in 2009 en 2010 in de Successiewet 1956 en in de Wet IB 2001 zijn doorgevoerd en die voor de uitvoering van dergelijke testamenten van belang zijn.

De Hoge Raad heeft in het veelbesproken Jeffrey-arrest bepaald dat een partij die een verklaring voor recht vordert om de aansprakelijkheid van de wederpartij vast te stellen haar vordering afgewezen zal zien als zij bij die verklaring geen materieel (financieel) belang heeft. In de recente Chipshol/Staat-beschikking wekt de Hoge Raad de indruk dat hij zich deze kritiek naar aanleiding van het Jeffrey-arrest aantrekt en dat hij thans een ruimer ontvankelijkheidsbeleid van de verklaring voor recht voorstaat. Een analyse van de Chipshol/Staat-uitspraak en beantwoording van de vraag of de Hoge Raad ‘om’ is.

In deze kroniek, die de periode 2009 tot begin 2010 beslaat, worden twee onderwerpen besproken die de appèlrechtelijke jurisprudentie in de afgelopen periode hebben gedomineerd: de procesgang in hoger beroep, waarbij de nadruk ligt op het toegenomen belang van concentratie van het debat, en enkele perikelen omtrent tussenuitspraken.

This article focuses on migration with criminal motives. Two specific groups are discussed, British migrants in the Netherlands and Dutch migrants in Spain. Little is written on criminal migration motives in combination with Western subjects. On the other hand, investigative authorities have first-hand knowledge on this matter. An analysis of 25 closed case files shows that within these two groups of migrants, some people are heavily involved in the international drugs trade. Although their numbers are small, their function is important. Through their actions it becomes possible for certain cities or areas to evolve into international criminal drug marketplaces. There are also some differences between British and Dutch criminals abroad. British criminals are often involved as brokers. They broker drugs for third parties in Great Britain. Their stay in the Netherlands seems temporarily. They do not invest in the economy or buy property. Conversely, Dutch criminals in Spain could be described as leaders of organized crime groups. They invest in Spain by buying companies and property.

In een column geeft een redacteur of auteur zijn of haar visie op een bepaald onderwerp.

In deze bijdrage wordt ingegaan op het wetsvoorstel ter implementatie van richtlijn 2000/48 inzake kredietovereenkomsten voor consumenten. Het wetsvoorstel introduceert een nieuwe titel in Boek 7 BW betreffende de kredietovereenkomst. Op hoofdlijnen wordt een overzicht gegeven van de belangrijkste veranderingen die de wetswijziging meebrengt.