Het recht onder het EVRM, zoals zich dat vormt in de rechtspraak van het EHRM, leidt tot inconsistenties in het Nederlandse schadevergoedingsrecht: een naaste van een persoon die slachtoffer is geworden van een schending van het recht op leven kan tegenwoordig immers alleen vergoeding van eigen immateriële schade vorderen als de schending is gepleegd door een overheidsorgaan. Deze inconsistentie verdient aandacht, maar men realisere zich dat we hier raken aan bredere problematiek. Wij menen daarom dat er in de discussie over de inconsistentie eerst aandacht moet zijn voor de bredere vragen: hoe werken fundamentele rechten door en welke derde verdient waarvan vergoeding? Centraal staan daarbij steeds de overkoepelende kernvragen: wie verdient rechtens een remedie en waarom?

De auteurs bespreken burgerparticipatie bij ruimtelijke besluitvorming. Daarbij wordt aandacht besteed aan de achtergrond van burgerparticipatie, de vorderingen die in recente wetgeving zijn gemaakt en de toekomst van burgerparticipatie in de Omgevingswet. Vanuit sociaalwetenschappelijk oogpunt wordt betoogd dat de wettelijke verankering in afdeling 3.4 Awb onvoldoende is. Burgerparticipatie is pas effectief als daadwerkelijk invloed ontstaat bij de participanten worden geactiveerd om deel te nemen en de mogelijkheid krijgen om het beslissingsproces te beïnvloeden.

Plaatsen van stenen in zee kan niet worden gekwalificeerd als ‘plaatsen met een ander oogmerk dan het zich er enkel van ontdoen’. Er is sprake van ‘storten’

Omkering bewijslast door verweerder nu de lastgeving een verbod inhoudt om de opslagtanks te gebruiken, tenzij door het bedrijf wordt aangetoond dat de tanks geschikt zijn voor gebruik

In 2005 the Mediation Act came into force in Belgium. This act makes it possible starting a procedural and legal mediation procedure, besides the usual legal measures. This article starts with a short introduction to the legal measures and continues with some notable results of an inquiry to the social mediation field by B-Mediation in cooperation with the Federal Mediation Commission. The results of the inquiry are collected in the report Barometer van de bemiddeling 2012. The authors end with confronting the results with their own experiences and an explanation of their own model for practice, and the description of a recent case.

In deze bijdrage wordt de gegevensverstrekking door zorgaanbieders aan zorgverzekeraars onderzocht. Daartoe wordt allereerst de wettelijke basis voor die gegevensverstrekking beschreven en vervolgens nagegaan hoe de regeling in een drietal casusposities wordt toegepast. Het blijkt dat het antwoord op de vraag of patiëntgegevens al dan niet mogen worden verstrekt, staat of valt met het antwoord op de vraag of een wettelijke verplichting tot die gegevensverstrekking bestaat. Indien dat het geval is, vindt een belangenafweging plaats. Daarbij wordt, mede in het kader van artikel 8 EVRM, onder meer gekeken naar de proportionaliteit en subsidiariteit van de gegevensverstrekking.

Waar het gaat om de uitwisseling van medische gegevens vormt de hoedanigheid van familielid als zodanig geen grond om inbreuk te maken op het medisch beroepsgeheim. Het is in beginsel aan de betrokkene zelf om uit te maken of familieleden mogen worden geïnformeerd. In deze bijdrage worden situaties besproken waarin familieleden vanwege de rol die zij vervullen (vertegenwoordiger) of de belangen die zij bij inzage in het dossier van hun naaste hebben (rouwverwerking, behoefte aan informatie over erfelijkheidsonderzoek of andere gezondheidsbelangen, vermoeden van een medische fout, vermogensbelangen) moeten of mogen worden geïnformeerd, ook al heeft de betrokkene daarmee niet expliciet ingestemd.

Op grond van de Interventiewet kan De Nederlandsche Bank (DNB) een bank of verzekeraar die in problemen verkeert, overdragen aan een andere private financiële instelling en kan de minister van Financiën eventueel overgaan tot nationalisatie. Hoewel het grootste deel van de Interventiewet in de publiekrechtelijke Wet op het financieel toezicht (Wft) is opgenomen, is deze wet ook vermogensrechtelijk van belang. Deze bijdrage verkent enkele vermogensrechtelijke aspecten.

Whistleblowing and whistleblowers have received a lot of attention over the last decade, not just in popular discourse, also in academic research. So by now we know a lot about ‘the’ whistleblower; internal reporting procedures received less attention. That is remarkable, because from previous research we know that by far most reports of wrongdoing are (first) reported internally. Reporting in line seems the most logical step for most observations, but how well are Dutch public managers handling these reports, and what are the experiences of and with so-called confidential integrity advisors? The authors’ main research question is: How does the internal reporting system function in the public sector, and what improvements are possible? Here the authors answer these questions based on a survey conducted among Dutch civil servants, which was filled out by 7,543 respondents and on 25 in-depth interviews with confidential integrity officers.

Duff sets out to present, not theoretical concepts, but ‘real’ principles that underlie positive law. This paper examines whether Duff’s analysis really reflects current law. To that end, this paper analyses the case law of the European Court on Human Rights. As far as his preposition that there are many presumptions of innocence is concerned, Duff seems to be right. In the case law of the European Court different presumptions can be discerned, with different rationales. However, these presumptions are a far cry from the trust principle Duff advocates. Indeed, a principle that prescribes trust cannot be found in the Court’s case law. There might be a unifying principle but if so this principle is about respect for human dignity rather than trust. This analysis serves as a basis for criticism. It is argued that the approach Duff proposes is in tension with the Court’s case law in several respects.

This essay analyses the shareholder role in corporate governance in terms of Albert Hirschman's Exit, Voice, and Loyalty. The term 'exit' is embedded in a law & economics framework, while 'voice' relates to a corporate constitutional framework. The essay takes an eclectic approach and argues that, in order to understand the shareholder role in its full breadth and depth, the corporate law & economics framework can 'share the analytical stage' with a corporate constitutional framework. It is argued that Hirschman's concept of 'loyalty' is the connecting link between the corporate law & economics and corporate constitutional framework. Corporate law is perceived as a Janus head, as it is influenced by corporate law & economics as well as by corporate constitutional considerations. In the discussion on the shareholder role in public corporations, it is debated whether corporate law should facilitate loyalty-promoting instruments, such as loyalty dividend and loyalty warrants. In this essay, these instruments are analysed based on the eclectic approach. It is argued that loyalty dividend and warrants are law & economics instruments (i.e. financial incentives) based on corporate constitutional motives (i.e. promoting loyalty in order to change the exit/voice mix in favour of voice).

This article uses a generally accepted conceptualisation of sustainable development that can be operationalized in a judicial context. It focuses on the individual and collective dimensions of the environmental, economic and social pillars, as well as the consideration of inter-generational and intra-generational equity. Case law from the European, African and American systems is analysed to reveal if the elements of sustainable development have been incorporated in their jurisprudence. The analysis reveals that the human rights bodies have used different interpretative methods, some more progressive than others, in order to incorporate the elements of sustainable development in the scope of their mandate, even if they do not mention the concept as such. The overall conclusion is that sustainable development has been operationalized through human rights courts to a certain extent. Sometimes, however, a purely individualised approach to human rights creates a hurdle to further advance sustainable development. The conclusion creates the impression that sustainable development is not just a concept on paper, but that it in fact can be operationalized, also in other courts and quasi-courts. Moreover, it shows that the institutional structure of human rights courts has been used in other areas than pure human rights protection, which means that other areas of law might make use of it to fill the gap of a non-existing court structure.

Psychiater; psychiatrisch onderzoek; opdracht rechtbank via de Raad voor de Kinderbescherming; geen beroep op blokkeringsrecht artikel 1:240 BW; grief slaagt; vernietiging maatregel van waarschuwing

In het verslagjaar 2012/2013 heeft het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) veel voor het gezondheidsrecht interessante uitspraken gedaan. Daaronder bevinden zich onder meer zaken over het onthouden van noodzakelijke medische zorg, het recht op patiëntveiligheid, het recht op hulp bij zelfdoding en het recht kritiek te hebben op een ziekenhuisdirecteur. Deze kroniek bevat een beschrijving en analyse van de voor het gezondheidsrecht belangrijkste zaken uit het verslagjaar 2012/2013.

Dit artikel behandelt de relatie tussen toezicht en de media. De auteurs zetten in dit artikel rond dit thema twee stappen. De eerste stap is dat ze de relatie tussen media en toezicht bezien voorbij het vaak gevestigde beeld van de problematische medialogica, die het toezicht – en het beleid – vooral in de weg zit. In de tweede stap betogen ze hetzelfde, maar dan meer empirisch. Hun onderzoek geeft inzicht in de percepties van professionals uit het toezicht over media.

In an attempt to reduce re-offending rates in the Netherlands, the Dutch government has developed the Prevention of Recidivism program, which started in 2002. The current study aims to describe the content of this program, and aims to give an overview of the state of the art concerning the execution and effectiveness of the program. Results show that the number of detainees taking part in the program is fairly limited. Moreover, in many cases, correctional interventions are not part of the imposed rehabilitation program. An extensive literature study shows that the execution of the Prevention of Recidivism program and various correctional intervention show a number of implementation problems, which probably hamper the program’s effectiveness. However, further research is necessary to assess if the Prevention of Recidivism program successfully lowers recidivism rates amongst program participants.

Gedoogplicht van gebruik van gedeelte perceel voor verbreding watergang moet worden beschouwd als de feitelijke onteigening van dat gedeelte van het perceel hetgeen niet betekent dat altijd de Onteigeningswet moet worden toegepast

In deze bijdrage wordt ingegaan op de mogelijke gevolgen van de toekomstige EU-verordening gegevensbescherming voor wetenschappelijk onderzoek en statistiek met medische persoonsgegevens. Het huidige Commissievoorstel laat weliswaar voldoende ruimte voor dataonderzoek (en de Nederlandse regels op dit terrein), maar kan voor de wetenschapsbeoefening desastreus uitpakken indien de – door de Commissie ‘burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken’ van het Europees Parlement (LIBE-Commissie) gepubliceerde – voorstellen om de regels op dit punt aanzienlijk aan te scherpen door de Raad van Ministers worden overgenomen.

Het medisch aansprakelijkheidsrecht is niet slechts een nationale aangelegenheid. In Nederland kunnen we lering trekken uit de ervaringen elders en wordt het vigerende recht in aanzienlijke mate bepaald door 'Europa', in het bijzonder door de EU en de Raad van Europa. In deze bijdrage gaat de auteur in op relevante Europese rechtsontwikkelingen. Gesteld wordt dat juristen er niet aan ontkomen Europa te betrekken bij het medisch aansprakelijkheidsrecht.