In de beide te bespreken uitspraken gaat het om de positie van de langstlevende tweede echtgenote, terwijl de overleden echtgenote uit het eerste huwelijk van de erflater een ouderlijke boedelverdeling in de zin van artikel 4:1167 BW (oud) had gemaakt. De daaruit voortvloeiende schuld van de langstlevende echtgenoot jegens zijn kinderen kan bij zijn overlijden op verschillende manieren een rol spelen in zijn nalatenschap, met name indien hij is hertrouwd.

Dit artikel stelt de vraag centraal of aan het gebruik van bewuste roekeloosheid als criterium voor eigen schuld van de werknemer een ‘arbeidsrechtelijke’ benadering ten grondslag ligt. In de verschillende contexten waarin het begrip ‘bewuste roekeloosheid’ in het civiele arbeidsrecht wordt gebruikt, heeft de Hoge Raad aan bewuste roekeloosheid dezelfde beperkte uitleg gegeven. Voor deze uitleg heeft de Hoge Raad leentjebuur gespeeld bij het vervoerrecht en het verzekeringsrecht. Gezien de verschillende grondslagen van deze rechtsgebieden, is de vraag of dit terecht is gerechtvaardigd. Binnen het arbeidsrecht zelf kan worden betwijfeld of de verschillende ratio’s die aan de regelingen voor werkgevers- en werknemersaansprakelijkheid ten grondslag liggen een gelijke benadering van eigen schuld van de werknemer rechtvaardigen. Daarnaast leidt het bestaan van ‘directe’ en (middels een verzekeringsplicht) ‘indirecte’ aansprakelijkheid van de werkgever tot vragen over de juiste benadering van de eigen schuld van de werknemer.

Honour-related emotions such as shame, guilt, anger, distrust and pride play a critical role in regulating the response to a traumatic event and the severity of posttraumatic stress symptoms. Crimes with the intent to cause harm to a person include, to a greater or lesser extent, a component to overpower and humiliate. Such traumatic experiences can, especially in more collectivist cultures, lead to a complex mix of posttraumatic guilt and shame. In order to restore honour, posttraumatic shame or guilt can lead to violence. Together with posttraumatic stress symptoms such as flashbacks and hyperarousal it may even lead to excessive violence.

Een artikel dat is afgeleid van de afstudeerscriptie van de auteur met als titel De invloed van de afschaffing van de legitieme portie op het interregionaal erfrecht binnen het Koninkrijk der Nederlanden.

In deze zaak gaat de ACM naar aanleiding van een klacht van geldtransporteur Brink’s na of een samenwerking door ABNAMRO, ING en Rabobank op het gebied van geldverwerking en (de inkoop van) geldtransport in strijd is met artikel 6 en 24 Mw en 101 en 102 VWEU. Daar waar in het primaire besluit nog werd uitgegaan van een mededingingsbeperkende overeenkomst voor wat betreft de samenwerking op het gebied van de inkoop van geldtransport, maar deze volgens de ACM voldeed aan de criteria van artikel 6, lid 3, Mw, oordeelt de ACM in het besluit op bezwaar dat ook dit deel van de samenwerking niet mededingingsbeperkend is. Het besluit op bezwaar bevat een aantal belangwekkende oordelen, waar de auteur kanttekeningen bij plaatst.

A substantial number of children are confronted with the detention of their mothers. Empirical research shows that these children’s well-being is seriously affected, although no study has been able to assess whether a mother’s detention as such causes long-term damage. On the basis of children’s interests, this article defends the principle that mothers who are actively involved in raising their children should not receive a prison sentence but an alternative punishment, unless continuing care is detrimental to the children or if the legal order or interests of society and its citizens would be disproportionally threatened. The article ends with several practical implications.

Contractueel kan van het bepaalde in afdeling 6.1.12 BW worden afgeweken. De verrekeningsbepalingen van afdeling 6.1.12 BW zijn in faillissement onverkort van toepassing mits niet strijdig met de bijzondere verrekeningsbepalingen van artikel 49, 50 en 51 Faillissementsbesluit (Fb). Op grond van jurisprudentie van de Hoge Raad kan een nauwkeurig raamwerk van regels worden onderscheiden waar het gaat om het toepassingsbereik van artikel 49 en 50 Fb. In deze bijdrage richt de auteur zich op de vraag in hoeverre een contractueel beding waarbij wordt afgeweken van de bepalingen van afdeling 6.1.12 BW van kracht blijft tijdens faillissement.

Compartmentalization refers to a process by which groups of people are put apart from others. In these compartments violent acts could be committed with complete impunity. Although many genocidal periods are discussed, this book is actually about the Holocaust and what the author calls ‘compartmentalization of the personality’. How can it be explained that Nazis felt no regret or guilt? What are the personality traits of these mass murderers? What are their personal motives? According to the author these criminals cannot be termed ‘ordinary people’ who were brought to killings by the situation they were in or pressure exerted on them. Individual choice and self-selection play a role.

Journalists are accustomed to investigate and interpret current forms of violent conflicts and massacres. Psychologists and social scientists lag behind and seem to focus more on ‘remote’ forms of evil, often focusing on forms of authoritarian behaviour and obedience, especially related to the Holocaust. It is striking that reflections on collective violence are often ignored by criminologists. How can this ‘distance’ be explained? Why is there little incentive to study ‘evil’? In this introduction we first discuss the difficult issue of how to define ‘evil’ and we clarify its various meanings. Then we focus on the Holocaust, an oppressive theme that still instigates much debate. In particular, the thesis of the ‘banality of evil’ is controversial. This interest in appalling forms of mass destruction – by theologians, ethicists and historians – raises once again the question why criminological reflection and research of barbarity remains underdeveloped.

This article is about the ability of human beings to make a deliberate choice to do evil. Punishing evildoers according to penal law presupposes that they are responsible for their acts, i.e. that they acted out of free will. In the first part I recall the origins of the classical nexus between free will, responsibility and punishment in Christian theology and scholastic philosophy. Then I analyze the philosophies of Sade and Nietzsche in order to demonstrate how the traditional conception of good and evil can be inverted. Sades extreme moral relativism and Nietzsches radical perspectivism open the gates for a justification of moral evil. In the final part I look at the serial killer as an actor who deliberately chooses to do evil. The personality disorder (psychopathy) of most serial killers probably affects their inhibition to harm others. But although their lack of empathy can lower the threshold for harming others, this (mostly) does not annihilate their moral responsibility. Such can be exemplified by the fact that many serial killers are acting in an extremely strategic, opportunistic and deceitful way in order to ensure the persistence of their deliberate choice to do evil. Moreover, some serial killers, when justifying their behavior, engage in arguments putting into perspective ‘good’ and ‘evil’ in a way that is reminiscent of Sade and Nietzsche.

Since Islam stands for a total way of life, it also includes a vision on crime and punishment. According to several (Muslim)scholars the Sharia contains not so much a message of revenge and retribution but rather one of compassion, forgiveness and mercy. Much depends on which sections of the holy sources of Islam are read and subsequently how these sections are interpreted. However, fact is that – in the context of quite a number of criminal offences – Islamic criminal law gives room for restorative practices. These practices prove to be more beneficial with regard to the realization of remorse, forgiveness and reconciliation than the regular criminal process. Since restorative practices form an intrinsic part of (pre-modern) Islamic criminal law and since more and more initiatives are being developed nowadays to incorporate such practices in (modern) Western criminal law, it is of fundamental importance to take note of Islamic criminal law. Before focusing in this contribution on the role of restorative practices, remorse and forgiveness in Islamic criminal law, first the position of victims in criminal law under influence of Islam and Christianity will be discussed on the basis of the ideas of the Dutch victimologist Jan van Dijk. Furthermore, attention will be paid to the decline of mysticism in Islam and to the possible consequences and risks thereof – also for the role of restorative practices, remorse and forgiveness in Islamic criminal law.

Since 2005, Dutch victims of serious crime have the right to make an oral statement in court (‘spreekrecht’). In the past decade, the Dutch criminal justice system has accommodated this right to make an oral statement with regard to the consequences of the crime; no major problems have occurred. Indeed, only a minority of the victims consumes this right (ca. 230 cases annually), the majority prefers to lodge a written statement. Nevertheless, the Dutch legislature is of the opinion that the right to make an oral statement should be extended and has lodged a draft-proposal recently. The aim is to provide crime victims a right to put forward an advice to the judge at the trial session, such an advice relating to the full scheme of judicial decision-making (truth, legal qualification, punishment). Such a provision resembles a Victim Statement of Opinion, used in the American scheme of justice, and even exceeds this. The draft has been met with criticism, only the Dutch Victim Support is in favor. One of the objections heard is the one dimensional focus underlying the draft: by focusing on a specific group of victims – those who have suffered from serious crimes – the legislature neglects the heterogeneous nature of victims’ needs.

Vagabonds, mainly relating to beggars and vagrants, have occupied the Western European social and criminal landscape by the ages. In this contribution some long term patterns – from the Middle Ages onwards – are investigated. The central questions are a) What is the place vagabonds occupied in society? and b) How was dealt with them in the past centuries? In order to answer these questions the perception of and the distinction between true and false beggars and vagrants are included. In addition to penal and criminological sources also those from the visual arts (history) are applied. Answering these questions shows a process of increasing institutionalization seeing a pattern of social exclusion to institutional confinement. An important role in the institutionalization is reserved for the interference of criminal law.

The population of Central and East European immigrants in the Netherlands has increased following the eastward expansion of the European Union. Over the past years, a lot of media and political attention seems to focus on problems with crime and disorder relating to this immigrant group. This article describes a two-step study on this matter. First, by undertaking a media discourse analysis, we assess to what extent we can speak of a ‘hardened climate’ regarding Central and East Europeans in the Netherlands between 2007 and 2013. Second, we have conducted qualitative interviews with Central and East Europeans in the Netherlands, to explore their perceptions of the Dutch media and political discourse. The results show that this group is often connected with crime and disorder in the media, and that many of our respondents experience this negative framing. Dangers of this trend regarding feelings of discrimination, scapegoating, and self-fulfilling prophecies, are discussed.

De Europese betalingsbevelprocedure en de Europese procedure voor geringe vorderingen (small claims procedure) zijn de eerste twee eenvormige Europese civielrechtelijke procedures. De vraag is hoe deze Europese procedures in Nederland functioneren en in de praktijk worden ervaren. Om deze vraag te beantwoorden zijn, naast rechtspraakonderzoek, gegevens verzameld en interviews afgenomen bij onder meer rechtbanken. De uitkomsten zijn niet overweldigend positief; beide procedures worden vooralsnog weinig gebruikt en er zijn problemen rond de toepassing. De verwachting is echter dat de Europese procedures belangrijker zullen worden gezien de Europese ambities en het recente aanpassingsvoorstel van de Commissie voor small claims.Verordening (EG) nr. 1896/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 12 december 2006 tot invoering van een Europese betalingsbevelprocedure, Pb. EU 2006, L 399/1 (EBB-Verordening);Verordening (EG) nr. 861/2007 van het Europees Parlement en de Raad van 17 juli 2007 tot vaststelling van een Europese procedure voor geringe vorderingen, Pb. EU 2007, L 199/1 (EPGV-Verordening);Voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad tot wijziging van Verordening (EG) nr. 861/2007 van het Europees Parlement en de Raad tot vaststelling van een Europese procedure voor geringe vorderingen en Verordening (EG) nr. 1896/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 12 december 2006 tot invoering van een Europese betalingsbevelprocedure, COM(2013)794 def.

In deze bijdrage wordt via een rechtsvergelijkende analyse betoogd dat de teleurgestelde crediteur in het geval van opzettelijke wanprestatie toegang zou moeten hebben tot strengere sancties dan het contractenrecht normaal gesproken biedt. De teleurgestelde crediteur zou bijvoorbeeld eerder nakoming moeten kunnen vorderen, in ruimere mate tegemoet moeten worden gekomen in bewijs en begroting van de schade ter grootte van het positief contractsbelang, een hogere schadevergoeding moeten kunnen claimen, eerder toegang moeten hebben tot winstafdracht en eerder moeten kunnen ontbinden.

In this article the German concept of accessory prosecution (Nebenklage) is discussed. The Nebenklage was implemented in the Code of Criminal Procedure of 1877. It had merely an accessory function in conjunction with the private prosecution and the Klageerzwingungsverfahren, two legal institutions which had little practical relevance. Nowadays, in the course of the modern victim movement, the Nebenklage has radically changed into an instrument that is clearly provided as the main participatory option for victims interested in actively contributing to the trial of ‘their’ criminal. Previous research findings are outlined and the results of an explorative survey are presented. The findings suggest that the mere presence of the victim lawyer can significantly change the atmosphere in the courtroom, thus enhancing the willingness of the defence to treat the victim more respectfully.

Als in een uiterste wil een 'executeur-afwikkelingsbewindvoerder' wordt benoemd zonder de instelling van een bewind, kunnen gemakkelijk geschillen ontstaan over de bevoegdheden van deze functionaris.Recente arresten van de Hoge Raad bevestigen deze stelling. Aangeraden wordt in uiterste willen zijn taak en bevoegdheden duidelijk te regelen.