In this article the Think-Aloud Method, a method used in problem solving research in Psychology, is used in legal research to gather data on how novices, expert beginners and experts read, structure and analyse legal decisions. In the Dutch legal system decisions by judges are a major source of law. So it is important that law students learn to read, structure and analyse legal decisions. However, reading and understanding a decision does not go without saying, it has to be learned. The data we gather using the Think-Aloud Method are used to improve instruction to support the effective and efficient learning of comprehending legal decisions. We describe the Think-Aloud Method, our experimental design and our approach for analysing the protocols.

Noot bij CBb 12 september 2014 inzake het openbaar bod op H.E.S. Beheer waarin de mogelijkheid besproken wordt voor een belanghebbende om beroep in te stellen tegen het goedkeuringsbesluit van de AFM met betrekking tot het biedingsbericht en de informatie die een biedingsbericht dient te bevatten.

In deze bijdrage bespreekt de auteur het overgangsrecht met betrekking tot de Wet Flex-BV dat op grond van de wet, parlementaire geschiedenis en jurisprudentie geldt ten aanzien van nachgründung, financial assistance en uitkeringen aan aandeelhouders. In de jurisprudentie is dit overgangsrecht meerdere malen aan de orde gekomen en duidelijk is gebleken dat de normen uit de ‘oude’ artikelen nog steeds van betekenis zijn.

In deze bijdrage bespreekt de auteur of het Wetsvoorstel herziening strafbaarstelling faillissementsfraude – zoals beoogd – een vereenvoudiging van de huidige faillissementsbepalingen behelst en de mogelijkheden om strafrechtelijk tegen deze vorm van fraude op te treden zal verbeteren.

Sinds de invoering van de Wet tot vereenvoudiging en flexibilisering van het bv-recht kennen we bij de bv zogenoemde instemmingsrechten. In deze bijdrage wordt het rechtskarakter van deze instemmingsrechten – vennootschapsrechtelijk zowel als vermogensrechtelijk – onderzocht. De conclusie is dat de aan de aandelen verbonden instemmingsrechten bij verpanding van het aandeel kunnen overgaan naar de pandhouder.

Dit artikel gaat in op het fenomeen crowdfunding en het wettelijk kader. Hierbij wordt ingegaan op de Europese en nationale ontwikkelingen op het gebied van crowdfunding en wordt gekeken naar de mogelijkheden voor de toekomst, waarbij enkele suggesties worden gedaan. Wordt crowdfunding de nieuwe standaard voor financieren?

In deze bijdrage wordt verslag gedaan van een onderzoek naar de regeling van het tegenstrijdig belang van bestuurders en commissarissen in de statuten van beursvennootschappen. Aanleiding is de inwerkingtreding van de Wet bestuur en toezicht op 1 januari 2013 en de veronderstelling dat deze statuten intussen zijn aangepast. Dat blijkt maar ten dele het geval. In meer dan de helft van de onderzochte statuten figureren namelijk nog verouderde, op vertegenwoordiging betrekking hebbende bepalingen inzake het tegenstrijdig belang, soms zelfs in statuten die zijn gewijzigd na 1 januari 2013. De niet aangepaste statuten zijn misleidend als informatiebron over de te volgen handelwijze bij tegenstrijdig belang.
Een andere bevinding is dat suggesties uit de vakliteratuur voor een adequate statutaire regeling van het tegenstrijdig belang nauwelijks zijn gevolgd.
Ook de reglementen voor bestuurders en commissarissen van beursvennootschappen zijn onder de loep genomen. De reglementen blijken op het punt van tegenstrijdig belang doorgaans gemodelleerd te zijn naar de Corporate Governance Code. Niettemin bevat een zestal reglementen ook nog verouderde, misleidende bepalingen over het tegenstrijdig belang.

Het consultatiedocument Wijzigingswet financiële markten 2016 omvat een regeling ter bescherming van derivatenbeleggers tegen faillissement van de tussenpersoon. Voorgesteld wordt de regeling op te nemen in de Wge. De regeling beoogt het Nederlandse recht in lijn te brengen met de regels die de MiFID en de EMIR stellen inzake de bescherming van derivatenbeleggers. De auteur beschouwt de voorgestelde regeling nader en signaleert enkele aandachtspunten. Uit de bijdrage blijkt dat het opstellen van een regeling die past binnen het vermogensrecht en aansluit bij de praktijk geen eenvoudige opgave is.

This paper shows that Fuller and Arendt converge on a different point than the point Rundle focuses on. What Fuller and Arendt seem to share in their legal thoughts is not so much an interest in the experience of law-as-such (the interaction between responsible agency and law as a complex institution), but rather an interest in the junction of law and injustice. By not sufficiently focusing on the experience of legal injustice, Rundle overlooks an important point of divergence between Arendt and Fuller. In particular, Arendt differs from Fuller in her conviction that ‘injustice in a legal form’ is an integral part of modern legal systems.

Author’s reply to four commentaries on ‘Legal Subjects and Juridical Persons: Developing Public Legal Theory through Fuller and Arendt.’

In her paper, Rundle seeks to develop a normative legal theory that is distinctively public. Building on her book, Forms Liberate, she seeks to bring Fuller’s legal theory into conversation with Arendt’s political theory. In this comment, I present some hesitations with regard to the fruitfulness of this conversation. It concludes with the suggestion to explore how Radbruch’s ‘idea of law’ could be fruitful for the overall jurisprudential project Rundle seeks to develop in her work.

Can jurisprudence fruitfully pursue a synthesis of Arendt’s political theory and Fuller’s normative legal philosophy? Might their ideas of the juridical person and the legal subject be aligned as a result of a shared concern for the value of legality, specifically of an institutional complex which is structured through the stability and predictability of the rule of law? It is doubtful that Arendt's concern for the phenomena of plurality, political freedom and action can usefully be brought into line with Fuller's normativist focus on legality, subjectivity and the inner morality of law. This doubt is explored by juxtaposing Arendt's theory of action and her remarks on the revolution, foundation and augmentation of power and authority with Fuller's philosophy that, however critical of its positivist adversaries, remains ultimately tied to a Hobbesian tradition which views authority and power in abstract, hierarchical and individualist terms.

The ‘public’ character of the kind of rule of law theorizing with which Lon Fuller was engaged is signalled especially in his attention to the very notion of being a ’legal subject’ at all. This point is central to the aim of this paper to explore the animating commitments, of substance and method alike, of a particular direction of legal theorizing: one which commences its inquiry from an assessment of conditions of personhood within a public legal frame. Opening up this inquiry to resources beyond Fuller, the paper makes a novel move in its consideration of how the political theorist Hannah Arendt’s reflections on the ‘juridical person’ might aid a legal theoretical enterprise of this kind.

Introduction to this special issue of NJLP.

Rundle criticizes the command conception of law by means of Fuller’s and Arendt’s concept of human agency. However, neither of these two authors derive law from human agency, as Rundle seems to think. Instead they stress that personhood can only be attributed to physical human beings on the basis of law. Moreover, their theories cannot be understood as answers to Rundle’s question – whatever that may be – but as answers to their own questions and concerns. In the case of Arendt and Fuller, these concerns were so different that the enterprise to reconcile them seems futile. Rundle’s approach can be understood as the attempt to deal with philosophy as if it were legal doctrine.

In de beide te bespreken uitspraken gaat het om de positie van de langstlevende tweede echtgenote, terwijl de overleden echtgenote uit het eerste huwelijk van de erflater een ouderlijke boedelverdeling in de zin van artikel 4:1167 BW (oud) had gemaakt. De daaruit voortvloeiende schuld van de langstlevende echtgenoot jegens zijn kinderen kan bij zijn overlijden op verschillende manieren een rol spelen in zijn nalatenschap, met name indien hij is hertrouwd.