Samenvatting

Voor procesafspraken ontbreekt een wettelijk kader. De Hoge Raad oordeelt dat procesafspraken desalniettemin mogelijk zijn, en grijpt per bij procesafspraken geregeld deelonderwerp terug op de afzonderlijke strafvorderlijke kaders. De zittingsrechter behoudt dus onverkort zijn zelfstandige verantwoordelijkheid, en betrekt de belangen van derden en het algemeen belang in zijn beoordeling van de doorwerking van procesafspraken. De Hoge Raad geeft specifieke kaders voor de geldigheid van procesafspraken, en de doorwerking van een afdoeningsvoorstel over de bewezenverklaring en strafmaat. Het kerndilemma van de verdediging – in hoeverre is openheid van zaken noodzakelijk voor de acceptatie van een afdoeningsvoorstel – blijft ondanks deze nieuwe kaders bestaan.