Samenvatting

Veerkracht is een gevleugeld begrip, maar het lijkt in de Nederlandse publieke sector zelden helder te zijn geconceptualiseerd. Toch is het voor de praktijk van politiek, beleid, uitvoering en toezicht een buitengewoon relevant begrip. In dit artikel wordt aan de hand van wetenschappelijke literatuur een voorzet gedaan voor de invulling en operationalisatie van het begrip veerkracht. In aanvulling daarop wordt door de bril van dit geoperationaliseerde begrip gekeken naar het domein van Justitie en Veiligheid. Uit die analyse komen vier structurele factoren naar voren die veerkracht juist in de weg staan. De relevantie hiervan schuilt niet alleen in de reflectie, maar ook in de toezichtpraktijk: hier worden de eerste handvatten geformuleerd waarmee veerkracht in het toezicht verder vormgegeven kan worden.