Samenvatting

De wetgever heeft na ruim 20 jaar talmen sinds de introductie van de praktijk van het uitzenden in de jaren ’90, in 2017 wetgeving aangenomen – na lang anticiperen op het Nieuw Burgerlijk Wetboek – ter voorkoming van misbruik van uitzendkrachten en bestendiging van de rechtspositie van deze bijzondere categorie van werknemers. De vrij jonge wetgeving die nog haar beoogd effect moet gaan bewijzen, brengt de rechtspositie van deze categorie werknemers op een kruispunt waar van de wetgever verwacht wordt dat evidente lacunes worden gerepareerd, zonder een averechts effect in de hand te werken. Daarbij spelen degelijke wetgeving, internationale standaarden, het duidelijke doel van het arbeidsmarktbeleid en actieve arbeidsmarktpolitiek, de handhavingskracht van de overheid, de ILO-standaarden voor multinationale ondernemingen, de internationale standaarden met betrekking tot de inheemse en tribale volken en uiteindelijk de ‘corporate social responsibility’ van ondernemingen een doorslaggevende rol.